🎯 Do Organizacyjnych Przyczyn Wypadków Nie Należy

Sprawdźcie. Protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy sporządza się na wzorze określonym w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 16 września 2004 r. w sprawie wzoru protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy. Dokument opracowuje zespół powypadkowy nie później niż w terminie 14

Na podstawie art. 118 ust. 14 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowy tryb ustalania okoliczności i przyczyn wypadków pozostających w związku z pełnieniem służby i chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby w Służbie Więziennej; 2) przełożonych właściwych do ustalania okoliczności i przyczyn wypadków; 3) szczegółowe obowiązki przełożonego i funkcjonariusza, który uległ wypadkowi; 4) sposób powoływania, skład i tryb postępowania, a także właściwość komisji powypadkowych; 5) tryb zgłaszania i rozpatrywania zastrzeżeń do ustaleń komisji powypadkowej oraz zatwierdzania tych ustaleń; 6) wzory rejestru wypadków, protokołu powypadkowego oraz innych dokumentów sporządzanych w toku postępowania; 7) sposób postępowania w przypadku podejrzenia choroby pozostającej w związku z pełnieniem służby, wzory dokumentów stosowanych w postępowaniu oraz podmioty właściwe w tych sprawach; 8) sposób dokumentowania chorób pozostających w związku z pełnieniem służby i ich skutków oraz prowadzenia ich rejestru. § jednostki organizacyjnej Służby Więziennej jest Dyrektor Generalny Służby Więziennej, zwany dalej „Dyrektorem Generalnym”, dyrektor okręgowy, Komendant Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej, dyrektor zakładu karnego i aresztu śledczego oraz komendant ośrodka szkolenia Służby Więziennej i komendant ośrodka doskonalenia kadr Służby Więziennej, zwany dalej „kierownikiem”. § właściwymi do ustalania okoliczności i przyczyn wypadków oraz właściwymi do skierowania do komisji lekarskiej są: 1) dyrektor zakładu karnego i aresztu śledczego. Komendant Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej, komendant ośrodka szkolenia Służby Więziennej i komendant ośrodka doskonalenia kadr Służby Więziennej – w odniesieniu do swoich zastępców i funkcjonariuszy pełniących służbę w tych jednostkach organizacyjnych; 2) dyrektor okręgowy – na terenie jego działania – w odniesieniu do zastępcy dyrektora okręgowego, dyrektora zakładu karnego i aresztu śledczego oraz komendanta ośrodka doskonalenia kadr Służby Więziennej i funkcjonariuszy pełniących służbę w okręgowym inspektoracie Służby Więziennej; 3) Dyrektor Generalny – w odniesieniu do zastępcy Dyrektora Generalnego, dyrektorów okręgowych. Komendanta Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej, komendanta ośrodka szkolenia Służby Więziennej oraz komendanta ośrodka doskonalenia kadr Służby Więziennej bezpośrednio mu podległego i funkcjonariuszy pełniących służbę w Centralnym Zarządzie Służby Więziennej; 4) Minister Sprawiedliwości – w odniesieniu do Dyrektora Generalnego. Rozdział 2 Ustalanie okoliczności i przyczyn wypadków pozostających w związku z pełnieniem służby § 4. 1. Postępowanie w sprawie ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku toczy się na wniosek albo z urzędu. 2. W razie niemożności złożenia przez funkcjonariusza, który uległ wypadkowi, zwanego dalej „poszkodowanym”, pisemnego powiadomienia o wypadku kierownik niezwłocznie po wiadomości o wypadku wszczyna z urzędu postępowanie w sprawie ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku. § czasu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku kierownik podejmuje następujące działania: 1) zabezpiecza miejsce wypadku przed ewentualnymi dalszymi następstwami zdarzenia; 2) podejmuje działania eliminujące lub ograniczające zagrożenie, w wyniku którego funkcjonariusz uległ wypadkowi; 3) udziela niezwłocznie pomocy poszkodowanym lub osobom, którym zagraża niebezpieczeństwo. § W celu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku kierownik powołuje komisję powypadkową, zwaną dalej „komisją”, spośród funkcjonariuszy i pracowników jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, zwanej dalej „jednostką organizacyjną”, w której poszkodowany pełni służbę na stałe. 2. Kierownik jest obowiązany do udostępnienia informacji i materiałów niezbędnych do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku oraz udzielania wszechstronnej pomocy komisji. 3. W skład komisji wchodzą: 1) funkcjonariusz Służby Więziennej, zwany dalej „funkcjonariuszem”, lub pracownik, któremu powierzono wykonywanie zadań z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy; 2) społeczny inspektor pracy lub przedstawiciel funkcjonariuszy i pracowników, posiadający aktualne zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, zgodnie z przepisami dotyczącymi szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy. 4. W skład komisji nie mogą wchodzić osoby zainteresowane wynikiem działania komisji, zwłaszcza gdy może mieć to wpływ na ich odpowiedzialność, oraz osoby będące świadkami wypadku. § Do zadań komisji należy ustalenie czasu, miejsca oraz okoliczności i przyczyn wypadku, a w szczególności: 1) dokonanie oględzin miejsca wypadku, stanu technicznego maszyn i innych urządzeń, stanu urządzeń ochronnych oraz zbadanie warunków pełnienia służby, a także innych okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku lub mają z nim związek; 2) wysłuchanie wyjaśnień złożonych przez poszkodowanego, jeżeli stan jego zdrowia na to pozwala; 3) odebranie informacji, które mogą mieć znaczenie dla ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku, uzyskanych od świadków wypadku oraz innych osób; 4) zapoznanie się z przekazaną przez poszkodowanego, na potrzeby prowadzonego postępowania powypadkowego, dokumentacją medyczną; 5) zbieranie innych dowodów dotyczących wypadku, uznanych za niezbędne, a w szczególności sporządzanie szkicu lub wykonywanie fotografii miejsc wypadku, zasięganie opinii lekarza oraz w razie potrzeby opinii innych specjalistów lub biegłych, w zakresie niezbędnym do oceny rodzaju i skutków wypadku; 6) ustalanie związku wypadku z pełnieniem służby przez poszkodowanego. 2. Komisja wykorzystuje materiały udostępnione przez organy prowadzące postępowanie karne lub inne postępowanie. 3. Jeżeli wydanie opinii lekarza lub biegłego, o której mowa w ust. 1 pkt 5, wymaga przeprowadzenia badania poszkodowanego, a ten odmawia poddania się temu badaniu lub w inny sposób utrudnia jego przeprowadzenie, lekarz lub biegły ograniczają swoje czynności do możliwych w tej sytuacji, dokonując odpowiedniej adnotacji w opinii. 4. Po dokonaniu czynności, o których mowa w ust. 1, komisja sporządza: 1) protokół wyjaśnień złożonych przez poszkodowanego, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) protokół informacji uzyskanych od świadka, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § Ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku, któremu uległ poszkodowany w czasie wykonywania obowiązków służbowych poza stałym miejscem pełnienia służby, dokonuje komisja jednostki organizacyjnej, w której poszkodowany pełni służbę na stałe. 2. Na wniosek przełożonego, o którym mowa w § 3 pkt 1–4, kierownik jednostki, w której miał miejsce wypadek, ustala okoliczności i przyczyny wypadku, a zgromadzoną w toku postępowania dokumentację przesyła przełożonemu właściwemu do ustalania okoliczności i przyczyn wypadków w celu zatwierdzenia w trybie określonym w § 16. § Po ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku komisja, nie później niż w ciągu 14 dni od dnia uzyskania zawiadomienia o wypadku, sporządza protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku, zwany dalej „protokołem powypadkowym”. 2. Dane dotyczące obrażeń ciała doznanych przez poszkodowanego wpisuje się do protokołu powypadkowego na podstawie dokumentacji medycznej. 3. W przypadku gdy postępowanie powypadkowe nie może być zakończone w terminie określonym w ust. 1, przyczyny opóźnienia podaje się w treści protokołu powypadkowego. 4. Komisja sporządza protokół powypadkowy w czterech jednobrzmiących egzemplarzach. 5. Wzór protokołu powypadkowego stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § w sprawie wypadku, któremu uległ poszkodowany, są prowadzone postępowanie karne lub inne postępowanie, a wynik postępowania może mieć wpływ na uprawnienia poszkodowanego lub członka jego rodziny do odszkodowania, kierownik, który powołał komisję, może przedłużyć czas prowadzenia postępowania powypadkowego lub zawiesić to postępowanie do chwili zakończenia właściwego postępowania prowadzonego przez organy. § W razie ustalenia, że wyłączną przyczyną wypadku było umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie poszkodowanego, naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, należy to szczegółowo uzasadnić oraz wskazać: 1) przepis lub rozkaz, które zostały przez poszkodowanego naruszone; 2) czy i w jaki sposób przełożeni poszkodowanego zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i czy sprawowali właściwy nadzór nad ich przestrzeganiem, a także czy poszkodowany był przeszkolony w zakresie znajomości tych przepisów; 3) czy poszkodowany posiadał umiejętności niezbędne do wykonywania czynności związanych z wypadkiem. 2. W razie ustalenia, że przyczyną wypadku było zachowanie poszkodowanego spowodowane użyciem alkoholu lub środka odurzającego albo uraz lub śmierć poszkodowanego zostały spowodowane przez niego z winy umyślnej, należy to szczegółowo uzasadnić. 3. Stwierdzenie w protokole powypadkowym, że wypadek nie jest wypadkiem w związku z pełnieniem służby albo że zachodzą okoliczności, które mogą mieć wpływ na prawo poszkodowanego lub członków jego rodziny uprawnionych do świadczeń przysługujących z tytułu wypadku, wymaga wydania szczegółowego uzasadnienia i wskazania dowodów stanowiących podstawę takiego stwierdzenia. § Członek komisji ma prawo złożyć do protokołu powypadkowego zdanie odrębne wraz z uzasadnieniem własnego stanowiska. 2. W przypadku rozbieżności stanowisk członków komisji co do okoliczności lub przyczyn wypadku o treści protokołu powypadkowego decyduje kierownik. § Jeżeli w związku z wypadkiem poszkodowany poniósł szkodę wskutek utraty, całkowitego zniszczenia lub uszkodzenia przedmiotów osobistego użytku albo przedmiotów służących do wykonywania obowiązków służbowych, z wyjątkiem pojazdów samochodowych oraz wartości pieniężnych, komisja ustala i wpisuje do protokołu powypadkowego: 1) jakie przedmioty zostały przez poszkodowanego utracone, czy też uległy zniszczeniu lub uszkodzeniu i w jakim stopniu; 2) stan (stopień zużycia) i przybliżoną wartość tych przedmiotów przed wypadkiem; 3) w jakich okolicznościach te przedmioty zostały utracone lub zniszczone. 2. Poszkodowany jest obowiązany okazać komisji uszkodzone przedmioty osobistego użytku w celu ustalenia stopnia ich zużycia i uszkodzenia oraz przedstawić inne dowody będące w jego posiadaniu, umożliwiające ustalenie rozmiaru poniesionej szkody. 3. Do protokołu powypadkowego załącza się opinię rzeczoznawcy, jeżeli jej zasięgnięcie było niezbędne do oceny stopnia zniszczenia lub uszkodzenia przedmiotów osobistego użytku lub z uwagi na okoliczności towarzyszące powstaniu szkody. § Poszkodowany lub członkowie jego rodziny mają prawo zgłaszania uwag i zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole powypadkowym w terminie 7 dni od dnia zapoznania się z materiałami i treścią protokołu powypadkowego, o czym komisja jest obowiązana ich pouczyć. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, mają prawo do wglądu w akta sprawy na każdym etapie postępowania oraz do sporządzania z nich notatek i odpisów. § protokołu powypadkowego dołącza się całość materiałów zebranych w toku postępowania powypadkowego, w szczególności wyjaśnienia złożone przez poszkodowanego, informacje uzyskane od świadków wypadku, pisemne opinie lekarzy, specjalistów, biegłych, szkice lub fotografie miejsc wypadku oraz inne dokumenty wskazujące okoliczności i przyczyny wypadku, a także zdanie odrębne złożone przez członka komisji oraz uwagi i zastrzeżenia, jeżeli zostały złożone przez poszkodowanego lub członków jego rodziny. § Protokół powypadkowy wraz z całością dokumentacji komisja przedstawia niezwłocznie kierownikowi, który zatwierdza protokół nie później niż w terminie 7 dni od dnia sporządzenia. 2. Kierownik zwraca niezatwierdzony protokół powypadkowy w celu wyjaśnienia i uzupełnienia go przez komisję, jeżeli: 1) uzna, że okoliczności i przyczyny wypadku nie zostały dostatecznie wyjaśnione; 2) do treści protokołu powypadkowego zostały zgłoszone zastrzeżenia przez poszkodowanego lub członków jego rodziny; 3) protokół powypadkowy nie odpowiada warunkom określonym w rozporządzeniu. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, komisja sporządza, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia otrzymania niezatwierdzonego protokołu powypadkowego, nowy protokół powypadkowy, który następnie przedstawia kierownikowi do zatwierdzenia w terminie określonym w ust. 1. Poprzedni protokół powypadkowy dołącza się do materiałów postępowania powypadkowego. § Zatwierdzony protokół powypadkowy przekazuje się po jednym egzemplarzu: 1) poszkodowanemu, a jeżeli poszkodowany poniósł śmierć w wypadku – członkowi jego rodziny, za pisemnym potwierdzeniem odbioru; 2) właściwej komisji lekarskiej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych i administracji; 3) kierownikowi poszkodowanego; 4) właściwej komórce kadrowej. 2. Jeżeli w protokole są zawarte dane stanowiące tajemnicę państwową lub służbową, poszkodowanemu lub osobie uprawnionej doręcza się wyciąg z protokołu z pominięciem tych danych. § protokołu powypadkowego dotyczącego wypadku ze skutkiem śmiertelnym, wypadku ciężkiego lub wypadku zbiorowego, przekazuje się niezwłocznie po zatwierdzeniu przez kierownika do Dyrektora Generalnego oraz do dyrektora okręgowego, na którego terenie działania funkcjonariusz pełni lub pełnił służbę. § Kierownik jest obowiązany prowadzić rejestr wypadków pozostających w związku z pełnieniem służby, którego wzór stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. Kierownik jest obowiązany przechowywać protokół powypadkowy wraz z pozostałą dokumentacją powypadkową przez 10 lat od dnia wypadku. Rozdział 3 Ustalanie okoliczności i przyczyny chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby § 20. 1. Podejrzenie związku choroby ze służbą zgłasza kierownikowi lekarz medycyny pracy Służby Więziennej. 2. Podejrzenie związku choroby ze służbą mogą zgłosić kierownikowi: 1) funkcjonariusz oraz funkcjonariusz, którego stosunek służbowy ustał; 2) bezpośredni przełożony funkcjonariusza. 3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 2, następuje za pośrednictwem lekarza służby medycyny pracy na druku, którego wzór stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia. § Po przeprowadzeniu badania lekarz medycyny pracy wydaje funkcjonariuszowi lub funkcjonariuszowi, którego stosunek służbowy ustał, zaświadczenie zawierające informację o konieczności skierowania na komisję lekarską podległą ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w celu rozpoznania i stwierdzenia związku poszczególnych chorób ze służbą lub braku podstaw do takiego rozpoznania i stwierdzenia. 2. Wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia. § Skierowanie na komisję lekarską funkcjonariuszowi wystawia przełożony, o którym mowa w § 3 pkt 1-4. 2. Skierowanie na komisję lekarską funkcjonariusza, którego stosunek służbowy ustał, wystawia kierownik jednostki, w której funkcjonariusz pełnił służbę przed ustaniem stosunku służbowego. 3. Skierowanie na komisję lekarską funkcjonariusza, którego stosunek służbowy ustał, a jednostka organizacyjna, w której pełnił służbę przed ustaniem stosunku służbowego, została zlikwidowana, wystawia kierownik nadrzędnej jednostki organizacyjnej nad tą, w której funkcjonariusz pełnił służbę przed ustaniem stosunku służbowego. § orzeczniczymi właściwymi do wydania orzeczenia o rozpoznaniu i stwierdzeniu związku poszczególnych chorób ze służbą lub braku podstaw do rozpoznania i stwierdzenia związku chorób ze służbą, zwanego dalej „orzeczeniem”, są komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. § Orzeczenie, o którym mowa w § 23, otrzymuje na podstawie odrębnych przepisów przełożony, o którym mowa w § 3 pkt 1–4. 2. Kierownik przesyła kopię orzeczenia do właściwej jednostki służby medycyny pracy Służby Więziennej. § jednostka służby medycyny pracy Służby Więziennej prowadzi rejestr podejrzeń, rozpoznań i stwierdzeń związku poszczególnych chorób ze służbą, którego wzór stanowi załącznik nr 7 do rozporządzenia. § jednostka służby medycyny pracy Służby Więziennej przesyła informację o podejrzeniu, rozpoznaniu i stwierdzeniu związku poszczególnych chorób ze służbą do Dyrektora Generalnego, sporządzoną według wzoru stanowiącego załącznik nr 8 do rozporządzenia. Rozdział 4 Przepisy przejściowe i końcowe § 27. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się dotychczasowe przepisy. § wchodzi w życie z dniem 13 sierpnia 2010 r. Minister Sprawiedliwości: K. Kwiatkowski Załącznik 1. [PROTOKÓŁ WYJAŚNIEŃ ZŁOŻONYCH PRZEZ POSZKODOWANEGO] Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 lipca 2010 r. (poz. 978) Załącznik nr 1 PROTOKÓŁ WYJAŚNIEŃ ZŁOŻONYCH PRZEZ POSZKODOWANEGO Załącznik 2. [PROTOKÓŁ INFORMACJI UZYSKANYCH OD ŚWIADKA] Załącznik nr 2 PROTOKÓŁ INFORMACJI UZYSKANYCH OD ŚWIADKA Załącznik 3. [PROTOKÓŁ POWYPADKOWY] Załącznik nr 3 PROTOKÓŁ POWYPADKOWY Załącznik 4. [REJESTR WYPADKÓW POZOSTAJĄCYCH W ZWIĄZKU Z PEŁNIENIEM SŁUŻBY] Załącznik nr 4 REJESTR WYPADKÓW POZOSTAJĄCYCH W ZWIĄZKU Z PEŁNIENIEM SŁUŻBY Załącznik 5. [Zgłoszenie podejrzenia związku choroby ze służbą] Załącznik nr 5 Zgłoszenie podejrzenia związku choroby ze służbą Załącznik 6. [ZAŚWIADCZENIE LEKARSKIE] Załącznik nr 6 ZAŚWIADCZENIE LEKARSKIE Załącznik 7. [Rejestr podejrzeń, rozpoznań i stwierdzeń związku poszczególnych chorób ze służbą] Załącznik nr 7 Rejestr podejrzeń, rozpoznań i stwierdzeń związku poszczególnych chorób ze służbą Załącznik 8. [Informacja o podejrzeniu, rozpoznaniu i stwierdzeniu związku poszczególnych chorób ze służbą] Załącznik nr 8 Informacja o podejrzeniu, rozpoznaniu i stwierdzeniu związku poszczególnych chorób ze służbą

Protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy to jeden z ważniejszych dokumentów w postępowaniu powypadkowym. Jest to dokument, który zawiera ustalone przyczyny i okoliczności wypadku. W dokumencie należy wskazać: skutki wypadku dla poszkodowanego (rodzaj i umiejscowienie urazu); kwalifikację prawną wypadku (wypadek

Witamproszę przeczytać tutaj dot. ustalania okliczności i przyczyn wypadków przy pracy"Marcin JachimowiczUstalanie okoliczności i przyczyn wypadków przy pracyDefinicję wypadku przy pracy zamieścił ustawodawca w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (zwanej dalej ustawą wypadkową). W myśl tego przepisu za wypadek przy pracy uważa się zdarzenie nagłe, wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą: 1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych; 2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia; 3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy. Z definicji powyższej wynika, że „wypadek przy pracy” jest pojęciem normatywnym, wyznaczonym przez cztery czynniki: 1) nagłość zdarzenia, której, zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego w tym przedmiocie, nie można pojmować sztywno i potocznie, bowiem nie oznacza natychmiastowości, lecz zachodzi również wtedy, gdy nie trwa dłużej niż wynosi czas jednej zmiany roboczej z uwzględnieniem drogi do i z pracy ; 2) zewnętrzność przyczyny rozumiana szeroko jako konieczność, aby w zespole przyczyn rozstrzygających o szkodliwości skutku wystąpiła również przyczyna zewnętrzna ; 3) śmierć lub uraz – czyli uszkodzenie tkanek ciała lub narządów człowieka wskutek działania czynnika zewnętrznego; 4) związek z pracą, który zachodzi, gdy istotną przyczyną wypadku przy pracy jest wykonywanie przez pracownika obowiązków wynikających ze stosunku pracy lub powinności z nim związanych . Szczegółowy tryb ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy reguluje art. 234 oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz sposobu ich dokumentowania, a także zakresu informacji zamieszczanych w rejestrze wypadków przy pracy (dalej zwane rozporządzeniem). Określone w tym rozporządzeniu zasady ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy nie naruszają zasad, według których dokonywane są tego typu ustalenia określone w przepisach prawa górniczego, jak również zasady ustalania okoliczności i przyczyn wypadków w lotnictwie, wypadków morskich, a także w komunikacji lądowej .Ustalanie okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy ma na celu zapobieganie i przeciwdziałanie wypadkom w przyszłości (funkcja profilaktyczna), jak również umożliwienie pracownikowi poszkodowanemu w następstwie takiego zdarzenia uzyskania świadczeń przysługujących z tytułu doznanej szkody, która spowodowana została wypadkiem (funkcja socjalna, kompensacyjna).Rozporządzenie pod względem zasięgu osobowego obejmuje pracowników, a więc osoby, które świadczą pracę na podstawie stosunku pracy (art. 2 Przepisy rozporządzenia znajdują zastosowanie odpowiednio również do ustalania okoliczności i przyczyn wypadków, którym uległa osoba przy wykonywaniu umowy agencyjnej, jak i umowy ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy spoczywa na każdym pracodawcy , który w związku z wystąpieniem takiego zdarzenia zobowiązany jest zapewnić ustalenie w przewidzianym przez przepisy prawa trybie okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, jak również w oparciu o te ustalenia zastosować odpowiednie środki zapobiegające podobnym zdarzeniom. Zgodnie z § 4 art. 234 pracodawca ponosi wszelkie koszty związane z ustalaniem okoliczności i przyczyn wypadków przy 234 § 1 zd. 2 nakłada na pracodawcę obowiązek udzielenia pierwszej pomocy osobom, które poszkodowane zostały w wypadku przy pracy. Przepis ten jest konkretyzacją powszechnego obowiązku udzielenia pomocy osobie znajdującej się w stanie zagrożenia życia lub zdrowia, którego zaniechanie wypełnia ustawowe znamiona występku opisanego w art. 160 W razie wystąpienia wypadku przy pracy na pracodawcy spoczywa obowiązek podjęcia niezbędnych działań eliminujących lub ograniczających zagrożenie. O konieczności podjęcia tego rodzaju działań nie wspomina wprawdzie wyraźnie rozporządzenie, wynika on jednak instrumentalnie z całokształtu zawartych w nim do treści art. 234 § 2 pracodawca zobowiązany jest niezwłocznie zawiadomić właściwego inspektora pracy i prokuratora o każdym przypadku śmiertelnego , ciężkiego lub zbiorowego wypadku przy pracy oraz o każdym innym wypadku, który wywołał wymienione wyżej skutki, mającym związek z pracą, jeżeli może być uznany za wypadek przy pracy .Przepisy rozporządzenia (§ 1) zobowiązują pracownika, który uległ wypadkowi przy pracy, jeżeli pozwala na to stan jego zdrowia, do niezwłocznego powiadomienia o tym zdarzeniu swojego przełożonego. Jeżeli skutki wypadku ujawniły się w okresie późniejszym, pracownik ma obowiązek powiadomienia swojego przełożonego niezwłocznie po ich ujawnieniu .Z powyższego wynika, że pracownik powinien dokonać tego zawiadomienia bez zbędnej i nieuzasadnionej zwłoki, by jak najszybciej mógł być wyjaśniony i ustalony charakter zdarzenia, co niewątpliwie leży tak w interesie pracownika, jak i pracodawcy. Jednak nawet znaczna zwłoka pracownika w poinformowaniu o wypadku nie zwalnia pracodawcy z obowiązku ustalenia okoliczności i przyczyn tego zdarzenia .Stwierdzić należy, mimo braku regulacji prawnej w tym zakresie, że obowiązek zawiadomienia przełożonego o wypadku przy pracy spoczywa również na każdym pracowniku, który wypadek taki zauważył lub dowiedział się o nim. Na przełożonym natomiast ciąży obowiązek powiadomienia o takim zdarzeniu kierownika zakładu pracy oraz służby czasu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy pracodawca ma obowiązek zabezpieczyć miejsce wypadku w sposób wykluczający: dopuszczenie do miejsca wypadku osób niepowołanych, uruchamianie bez koniecznej potrzeby maszyn i innych urządzeń technicznych, które w związku z wypadkiem zostały wstrzymane, dokonywanie zmiany ich położenia, jak również zmiany położenia innych przedmiotów, które spowodowały wypadek lub pozwalają na odtworzenie jego na uruchomienie maszyn i innych urządzeń technicznych, bądź też dokonywanie zmian w miejscu wypadku wyraża pracodawca w uzgodnieniu ze społecznym inspektorem pracy, po uprzednim sporządzeniu, jeżeli zachodzi taka konieczność, szkicu, fotografii bądź też nagrania video miejsca wypadku. W sytuacji, gdy zabezpieczenie miejsce wypadku przy pracy zarządził organ prowadzący postępowanie przygotowawcze, które ma na celu ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku śmiertelnego, ciężkiego lub zbiorowego, zgodę na uruchomienie maszyn i urządzeń wyraża pracodawca po uzyskaniu akceptacji właściwego inspektora pracy i prokuratora, a w sytuacji zaistnienia takiego wypadku w zakładzie górniczym również właściwego organu państwowego nadzoru górniczego. Dokonywanie zmian w miejscu wypadku bez uzyskania zgody wymienionych podmiotów jest niedopuszczalne, chyba że zachodzi konieczność ratowania osób lub mienia albo zapobieżenia grożącemu niebezpieczeństwu. W sytuacji gdy pracownik uległ wypadkowi na terenie innego niż macierzysty zakład pracy, zabezpieczenie miejsca takiego zdarzenia należy do obowiązków pracodawcy, na terenie którego zdarzył się ma obowiązek przeprowadzić postępowanie powypadkowe niezwłocznie i z urzędu. Do jego wdrożenia nie jest konieczny wniosek pracownika. Postępowanie powypadkowe prowadzi zespół powypadkowy, który obowiązany jest przystąpić do pracy niezwłocznie po otrzymaniu wiadomości o wypadku. Zespół powypadkowy tworzą dwie osoby, a w jego skład wchodzi pracownik służby bezpieczeństwa i higieny pracy oraz społeczny inspektor przypadku pracodawcy, który zgodnie z treścią art. 237¹¹ § 1 nie ma obowiązku tworzenia służby bezpieczeństwa i higieny pracy, w skład zespołu powypadkowego zamiast pracownika służby bezpieczeństwa i higieny pracy wchodzi pracodawca lub pracownik zatrudniony przy innej pracy, któremu pracodawca powierzył wykonywanie zadań służby bhp, albo specjalista spoza zakładu pracy. U pracodawcy, u którego nie działa społeczna inspekcja pracy, w skład zespołu powypadkowego, zamiast społecznego inspektora pracy, jako członek zespołu powypadkowego wchodzi przedstawiciel pracowników posiadający aktualne zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, zgodnie z przepisami dotyczącymi szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny sytuacji, gdy ze względu na niewielką ilość zatrudnionych pracowników pracodawca nie może dopełnić obowiązku powołania zespołu powypadkowego w składzie dwuosobowym, tworzą go: pracodawca oraz specjalista spoza zakładu pracy. Rozwiązanie takie jest zadziwiające – pracodawca bowiem, w takiej sytuacji, zajmuje w zespole powypadkowym miejsce reprezentanta pracowników, czyli miejsce niejako swego przeciwnika w rozpatrywanej sprawie. Może nadto zdarzyć się zaskakująca sytuacja, że pracodawca, u którego nie ma obowiązku powoływania służby bhp i nie skorzysta on z możliwości zastąpienia się w wykonywaniu zadań służby bhp specjalistą spoza zakładu, będzie w zespole powypadkowym występował w dwóch rolach jednocześnie: zarówno jako ten, który zastępuje reprezentanta pracowników, jak i ten, który wykonuje zadania specjalisty spoza zakładu pracy .Zespół powypadkowy, jak już wspomniano, obowiązany jest przystąpić do ustalania okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy niezwłocznie po otrzymaniu wiadomości o wypadku. W szczególności ciąży na nim obowiązek przeprowadzenia oględzin miejsca zdarzenia, jak również maszyn i innych urządzeń technicznych oraz stanu urządzeń ochronnych, zbadania warunków wykonywania pracy oraz innych okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku, jak również wysłuchania wyjaśnień poszkodowanego, o ile pozwala na to stan jego zdrowia. Zespół powypadkowy powinien zebrać informacje dotyczące wypadku od świadków zdarzenia, a także zasięgnąć opinii lekarza, a w razie potrzeby opinii innych specjalistów, w zakresie niezbędnym do oceny rodzaju i skutków wypadku, a także zebrać inne dowody dotyczące wypadku, np. opinie biegłych lub okoliczności i przyczyny wypadku zespół powypadkowy zobowiązany jest wykorzystać materiały zebrane przez organy prowadzące postępowanie przygotowawcze, o ile takowe zostały mu przez te organy udostępnione. Ustalając okoliczności i przyczyny wypadków przy pracy zespół powypadkowy sporządza również odpowiednią dokumentację przeprowadzonych czynności w postaci: szkiców, fotografii, nagrań video oraz zapisów wyjaśnień złożonych przez poszkodowanego, a także zapisy informacji uzyskanych od świadków sytuacji, gdy pracownik uległ wypadkowi przy pracy na terenie innego niż macierzysty zakładu pracy, ustalenia okoliczności i przyczyn takiego wypadku dokonuje zespół powypadkowy powołany przez pracodawcę poszkodowanego pracownika, z udziałem przedstawiciela pracodawcy, na terenie którego miało miejsce zdarzenie. Na tym ostatnim spoczywa również obowiązek niezwłocznego udzielenia pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub którym zagraża niebezpieczeństwo, zabezpieczenia miejsca wypadku, niezwłocznego zawiadomienia o wypadku macierzystego zakładu pracy pracownika poszkodowanego w następstwie takiego zdarzenia, udostępnienia niezbędnych informacji i materiałów oraz udzielenia wszechstronnej pomocy osobom badającym okoliczności i przyczyny wypadku. Nadto na wniosek macierzystego zakładu pracy poszkodowanego pracownika zespół powypadkowy zakładu pracy, na terenie którego doszło do wypadku, powinien zbadać okoliczności i przyczyny wypadku na zasadach, które przedstawiono, a po zakończeniu prac przekazać dokumentację macierzystemu zakładowi pracy pracownika ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy zespół powypadkowy sporządza, nie później niż w ciągu 14 dni od dnia uzyskania zawiadomienia o wypadku, protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku, tzw. „protokół powypadkowy”, według wzoru ustalonego przez ministra właściwego do spraw pracy na podstawie art. 237 § 2 . Przekroczenie wskazanego terminu dopuszczalne jest tylko w razie wystąpienia przeszkód lub trudności, które uniemożliwiają jego terminowe sporządzenie, np. zły stan zdrowia poszkodowanego, który uniemożliwia odebranie od niego wyjaśnień, czy przedłużające się sporządzenie ekspertyzy przez rzeczoznawców lub biegłych, muszą być wyraźnie omówione w treści protokołu. W przypadku stwierdzenia w protokole powypadkowym, że wypadek nie jest wypadkiem przy pracy, albo że zachodzą okoliczności, które mogą mieć wpływ na prawo pracownika do świadczeń, jakie przysługują mu z tytułu wypadku, wymagane jest szczegółowe uzasadnienie i wskazanie dowodów stanowiących podstawę takiego właśnie rozstrzygnięcia. Jeżeli zdania członków zespołu powypadkowego są rozbieżne, o treści takiego protokołu decyduje pracodawca (kierownik zakładu pracy), a członkowi zespołu powypadkowego, który nie zgadza się z decyzją pracodawcy, przysługuje czynna legitymacja do złożenia do protokołu zdania odrębnego (votum speparatum), które następnie powinien uzasadnić. Do tak sporządzonego protokołu powypadkowego załącza się zapisy wyjaśnień poszkodowanego oraz informacji uzyskanych od świadków oraz inne dokumenty, które sporządzono w czasie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków, np. pisemną opinię lekarza, pisemną opinię innych specjalistów, szkice lub fotografie miejsca wypadku, a także zdanie odrębne złożone przez członka zespołu powypadkowego oraz uwagi i zastrzeżenia złożone przez sporządzeniu protokołu, a przed zatwierdzeniem go przez pracodawcę, zespół powypadkowy obowiązany jest zapoznać z jego treścią poszkodowanego pracownika, któremu przysługuje prawo do zgłoszenia uwag i zastrzeżeń do ustaleń zawartych w treści protokołu, o czym należy poszkodowanego pouczyć. W sytuacji, gdy mamy do czynienia z wypadkiem śmiertelnym, na zespole powypadkowym spoczywa obowiązek zapoznania z treścią protokołu powypadkowego członków rodziny zmarłego pracownika oraz pouczyć ich o prawie do zgłoszenia uwag i zastrzeżeń do ustaleń, jakie zawarte są w treści protokołu. Poszkodowanemu przysługuje również prawo wglądu do akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów oraz kopii. Mimo iż rozporządzenie nie wskazuje, że z prawa tego korzystać mogą również członkowie rodziny poszkodowanego, których zespół powypadkowy zapoznać musi z treścią protokołu powypadkowego w razie wypadku śmiertelnego, opowiedzieć się należy za przyznaniem również tej kategorii podmiotów takiej legitymacji. Protokół powypadkowy zatwierdza pracodawca, nie później niż w ciągu 5 dni od daty jego sporządzenia. W razie zgłoszenia do protokołu zastrzeżeń przez poszkodowanego lub podmioty, o których mowa wyżej, bądź też, gdy protokół nie odpowiada wymogom formalnym, o których mowa w rozporządzeniu, pracodawca zwraca niezatwierdzony protokół powypadkowy celem wyjaśnienia i uzupełnienia go przez zespół powypadkowy. Zespół powypadkowy ma na to kolejnych 5 dni. W tym terminie musi dokonać wyjaśnień i uzupełnień, na podstawie których sporządza nowy protokół powypadkowy, do którego dołączyć musi poprzedni, niezatwierdzony przez pracodawcę protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy. Protokół powypadkowy należy sporządzić w niezbędnej liczbie egzemplarzy. W przypadku wypadków śmiertelnych, ciężkich i zbiorowych sporządza się go zazwyczaj w pięciu egzemplarzach, tj. dla: 1) poszkodowanego (oryginał), 2) właściwego terenowo organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej, 3) organu założycielskiego lub jednostki nadzorczej (kopia na żądanie), 4) ZUS-u, jeżeli poszkodowany ubiega się o odszkodowanie (kopia), 5) zakładu (pracodawca) sporządzającego dokumentację powypadkową (kopia). Zatwierdzony protokół powypadkowy pracodawca niezwłocznie doręcza poszkodowanemu pracownikowi, a w razie wypadku śmiertelnego członkom rodziny zmarłego pracownika, pouczając jednocześnie o sposobie i trybie odwołania, a w przypadku wypadków śmiertelnych, ciężkich lub zbiorowych również właściwemu inspektorowi pracy. Państwowy Inspektor Pracy w razie stwierdzenia, że protokół taki zawiera ustalenia, które naruszają uprawnienia pracownika, bądź też nieprawidłowe wnioski profilaktyczne, może protokół zwrócić wraz z uzasadnionym wnioskiem o ponowne ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy. Prawidłowo sporządzony protokół powypadkowy stanowi dokument urzędowy w rozumieniu art. 244 § 2 którego treść jest dowodem tego, że miały miejsce opisane w nim fakty, jak również, iż zakwalifikowano je jako wypadek przy pracy .Jeżeli pracownik ma interes prawny w ustaleniu, że określone zdarzenie było wypadkiem przy pracy lub zaistniało w okolicznościach uprawniających go do świadczeń „wypadkowych”, mimo że nie dochodzi on roszczeń odszkodowawczych lub rentowych, przysługuje mu prawo do wystąpienia do sądu pracy z powództwem o ustalenie i sprostowanie protokołu powypadkowego .Na podstawie dokonanych przez zespół powypadkowy ustaleń okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy kierownik zakładu pracy zobowiązany jest zarządzić zastosowanie właściwych środków profilaktycznych, jak również środków mających na celu poprawę bezpieczeństwa i higieny pracy, a nadto określić osoby odpowiedzialne za wykonywanie poleceń wydawanych w związku z wypadkiem, a także zapewnić omówienie okoliczności i przyczyn wypadku z kierownikami, mistrzami i pracownikami zainteresowanych komórek organizacyjnych zakładu pracy. Pracodawca zobligowany jest do przechowywania dokumentacji powypadkowej w aktach przez okres 10 lat, jak również, stosownie do dyspozycji art. 234 § 3 prowadzić rejestr wypadków przy pracy w sposób, o którym mowa w § 16 rozporządzenia, to znaczy na podstawie wszystkich protokołów powypadkowych. Rejestr ten powinien zawierać: imię i nazwisko poszkodowanego, miejsce i datę wypadku, informacje dotyczące skutków wypadku dla poszkodowanego, datę sporządzenia protokołu powypadkowego, stwierdzenie, czy wypadek jest wypadkiem przy pracy, datę przekazania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniosku o świadczenia z tytułu wypadku przy pracy, liczbę dni niezdolności do pracy oraz inne informacje niebędące danymi osobowymi, których zamieszczenie w rejestrze jest celowe, w tym wnioski i zalecenia profilaktyczne zespołu podstawie protokołu powypadkowego pracodawca zobowiązany jest do sporządzenia karty statystycznej wypadku przy pracy, której wzór określony został w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 8 grudnia 2004 r. w sprawie statystycznej karty wypadku przy pracy . Statystyczną kartę wypadku przy pracy sporządza pracodawca w dwóch egzemplarzach według objaśnień do wypełnienia tej karty, o których mowa w załączniku nr 2 do tegoż rozporządzenia, na podstawie zatwierdzonego protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, zwanego dalej „protokołem powypadkowym”, albo na podstawie karty wypadku, w której stwierdzono, że wypadek jest wypadkiem przy pracy lub wypadkiem traktowanym na równi z wypadkiem przy pracy. Jeden z egzemplarzy tej karty – za wyjątkiem jej części II (uzupełniającej) – pracodawca przekazuje do urzędu statystycznego właściwego dla województwa, na którego terenie znajduje się jego siedziba, w terminie do 15. dnia roboczego miesiąca następującego po miesiącu, w którym został zatwierdzony protokół powypadkowy. Wypełnioną część II statystycznej karty wypadku przy pracy pracodawca musi przekazać nie później niż z upływem 6 miesięcy od daty zatwierdzenia protokołu powypadkowego. Drugi egzemplarz takiej karty pracodawca przechowuje wraz z protokołem ustalenia okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy przez 10 protokołu powypadkowego oraz innej dokumentacji związanej z wypadkiem przy pracy stanowi o istocie występku opisanego w art. 221 .Za wypadek przy pracy uważa się również nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w okresie ubezpieczenia wypadkowego z danego tytułu podczas: 1) uprawiania sportu w trakcie zawodów i treningów przez osobę pobierająca stypendium sportowe (w takiej sytuacji ustalenia okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy dokonuje podmiot wypłacający stypendium sportowe); 2) wykonywania odpłatnie pracy na podstawie skierowania do pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania (wówczas okoliczności i przyczyny wypadku ustala podmiot, na którego rzecz wykonywana jest odpłatnie praca w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania); 3) pełnienia mandatu posła lub senatora (okoliczności i przyczyny wypadku przy pracy dokonuje wówczas Kancelaria Sejmu w stosunku do posłów i posłów do Parlamentu Europejskiego wybranych w Rzeczpospolitej Polskiej oraz Kancelaria Senatu w stosunku do senatorów; 4) odbywania szkolenia, stażu lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy przez osobę pobierającą stypendium w okresie odbywania tego szkolenia, stażu lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy na podstawie skierowania wydanego przez powiatowy urząd pracy lub przez inny podmiot kierujący (ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy dokonuje wówczas pracodawca, u którego osoba odbywa staż, przygotowanie zawodowe w miejscu pracy lub szkolenie, lub jednostka, w której osoba pobierająca stypendium odbywa szkolenie; 5) wykonywania przez członka rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni kółek rolniczych oraz przez inną osobę traktowaną na równi z członkiem rolniczej spółdzielni w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych, pracy na rzecz tych spółdzielni (wówczas okoliczności i przyczyny wypadku przy pracy ustala spółdzielnia produkcyjna lub spółdzielnia kółek rolniczych); 6) wykonywania pracy na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego stosuje się przepisy dotyczące umowy zlecenia (okoliczności i przyczyny takiego zdarzenia ustala podmiot na rzecz którego wykonywana jest praca na podstawie wskazanych rodzajów umów); 7) współpracy przy wykonywaniu pracy na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego stosuje się przepisy dotyczące umowy zlecenia (okoliczności i przyczyny takiego zdarzenia ustala osoba wykonująca pracę na podstawie wskazanych rodzajów umów); 8) wykonywania zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności pozarolniczej w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych lub zwykłych czynności związanych ze współpracą przy prowadzeniu tego rodzaju działalności (ustaleniem okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy zajmuje się wówczas Zakład Ubezpieczeń Społecznych); 9) wykonywania przez osobę duchowną czynności religijnych lub czynności związanych z powierzonymi funkcjami duszpasterskimi lub zakonnymi (ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy należy wówczas do właściwej zwierzchniej instytucji diecezjalnej lub zakonnej); 10) odbywania służby zastępczej (wówczas okoliczności i przyczyny wypadku przy pracy ustala pracodawca, u którego poborowy odbywa taką służbę); 11) nauki w Krajowej Szkole Administracji Publicznej (okoliczności i przyczyny wypadku przy pracy ustala wówczas Krajowa Szkoła Administracji Publicznej); 12) pełnienia przez funkcjonariusza celnego obowiązków służbowych (okoliczności i przyczyny wypadku ustala wówczas podmiot, w którym funkcjonariusz pełni służbę); 13) wykonywania pracy na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowa taka została zawarta z pracodawcą, z którym osoba pozostaje w stosunku pracy (okoliczności i przyczyny wypadku przy pracy ustala wówczas pracodawca); 14) wykonywania pracy na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli w ramach takiej umowy osoba wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy (wówczas okoliczności i przyczyny takiego zdarzenia ustala podmiot, z którym została zawarta umowa) . Szczegółowy tryb uznawania takich zdarzeń powstałych w okresie ubezpieczenia wypadkowego za wypadki przy pracy reguluje Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie trybu uznawania zdarzenia powstałego w okresie ubezpieczenie wypadkowego za wypadek przy pracy, kwalifikacji prawnej zdarzenia, wzoru karty wypadku i terminu jej sporządzenia . W razie wystąpienia tego rodzaju zdarzeń poszkodowany w jego wyniku zgłasza odpowiednim, a wymienionym wyżej podmiotom, fakt zaistnienia takiego zdarzenia. Zdarzenia takie uznawane są za wypadek przy pracy na podstawie ustalenia jego okoliczności i przyczyn, co następuje, w szczególności, przez: 1) zabezpieczenie miejsca wypadku w sposób, który pozwoli odtworzyć jego okoliczności, 2) dokonanie oględzin miejsca wypadku, stanu technicznego maszyn i innych urządzeń technicznych, stanu urządzeń ochronnych oraz zbadanie warunków wykonywania pracy i innych okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku, 3) przesłuchanie poszkodowanego, o ile stan jego zdrowia na to pozwala, 4) przesłuchanie świadków wypadku, 5) zebranie innych dowodów dotyczących wypadku, które uznano za niezbędne. Kwalifikacji prawnej tego rodzaju zdarzeń dokonują, w odniesieniu do konkretnych przypadków, wskazane powyżej podmioty, sporządzając w terminie – nie później niż w ciągu 14 dni od dnia uzyskania zawiadomienia o wypadku – kartę wypadku, której wzór stanowi załącznik do wskazanego rozporządzenia. Na podmiotach sporządzających kartę wypadku ciąży obowiązek pouczenia poszkodowanego lub uprawnionych do jednorazowego odszkodowania członków ich rodzin o możliwości wniesienia do ustaleń zawartych w karcie wypadku uwag i zastrzeżeń."pozdrawiam ^{Po ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku przy prac zespół powypadkowy jest zobligowany przepisami prawa (art.234 Kodeksu pracy oraz rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2009 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy [Dz. U. Nr 105, poz. 870]) do sporządzenia protokołu powypadkowego, w którym}

Wypadki podczas pracy - czynnik ludzki Przyczyną zagrożeń przy pracy może być nieuwaga pracownika, co wysuwa się od może sam bezwzględnie przyczynić się do spowodowania zdarzenia w wypadku może dojść z własnej przyczyny albo z powodu innego nie przestrzegający zasad i przepisów bhp może być przyczyną do wywołania zdarzenia w pracy, narażając własne życie i zdrowie a także narażając osoby drugie i wypadków ludzkich może być nieskończenie dużo, zaliczmy do nich: zmęczenie, znużenie w miejscu pracy, przepracowanie, zbyt dużo obowiązków, pośpiech, stres, nieumiejętność obsługi maszyn, wystarczy nawet chwila nieuwagi pracownika, aby przyczynić się do spowodowania się,iż zatrudniony w obecnym czasie znajduje się w niebezpieczeństwie dużego ryzyka, gdzie dochodzi do wypadku pracy i nie jest w stanie uniknąć się wypadki kiedy pracownicy bez pozwoleń i odpowiednich dokumentów spotykają się z sprzętami i urządzeniami do może być również zbiorowy gdzie poszkodowanych jest dwie, trzy lub więcej ludzi. Takie zdarznie może przytrafić się w zakładzie zdarzeń jest przeróżnych, faktycznym jest spisywanie oraz omawianie w firmie. Wypadki w pracy - czynnik organizacyjny Czynnik organizacyjny to również czynnik, który powoduje, a także przyczynia się do powstawania zdarzeń podczas organizacyjnym powodującym wypadki przy pracy może być niewłaściwa organizacja stanowiska pracy gdzie może wystąpić nie przestrzeganie przepisów bhp,nieodpowiednie przejścia i dojścia, niekomlpetne rozmieszczenie i składowanie przedmiotów przyczyn organizacyjnych wywołujących zdarzenia w pracy może przyczynić się brak środków ochrony organizacyjnym gdzie powstają zdarzenia wypadkowe jest także niewłaściwa cała działalność obowiązków, na przykład brak kontroli przełożonych, niechęć porozumiewania się między sobą, brak instrukcji na stanowisku pracy, oraz brak przeszkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny z czynników organizacyjnych jest brak komunikacji między pracownikami, niestety dzieje się tak w niektórych lubią zazdrościć jak kierownictwo pochwala innych, a już w ogóle jeżeli ktoś inny niż my dostanie jeden drugiemu przestaje mówić na przykład o ważnych zmianach w danym dniu przez co dochodzi niepotrzebnie do kłótni. Zdarzenia w pracy - czynnik techniczny Następnym rodzajem przyczyn wypadków w pracy jest też rodzaj techniczna to przyczyna wywołana na przykład złym stanem maszyn i się, iż w firmach zajmujących się produkcją może dojść do uszkodzenia maszyny, wówczas takie zdarzenie trzeba zgłosić należy odłączyć i odpowiednio osłonić i oznakować informacją, iż maszyna jest w naprawie lub jest uszkodzona. Dużo wypadków przy pracy zdarza się z powodu złego stanu takich czynników technicznych zaliczamy wady konstrukcyjne lub nieodpowiednie rozwiązania techniczne i ergonomiczne. Przyczyną czynników technicznych mogą być niewłaściwe zakonserwowania lub ich brak. Mogą to być nieodpowiednie środki ochrony zbiorowej lub ich brak. Do przyczyn technicznych, które powodują wypadki przy pracy można zaliczyć niewłaściwą przyczepność, czynnika materialnego, niedotrzymanie wymaganych parametrów technicznych a także wady materiału czynnika technicznego. Dzieje się tak, że pracownicy nie stosują się do przepisów bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, zaniedbują należyty stan maszyn i urządzeń w miejscu pracy, czego wynikiem są miejsce zdarzenia, kiedy maszyna lub urządzenie mogą razić prądem.

Nie jest niczym niezwykłym dla ludzi, aby przejechać 10, 15, a nawet 20 mil ponad opublikowanym limitem prędkości. Należy pamiętać, że im szybciej jeździsz, tym wolniejszy jest czas reakcji. Jeśli chcesz zapobiec wypadkowi podczas jazdy na 20 mil powyżej limitu, szanse są bardzo wysokie, że wypadek nie zostanie w ogóle zapobiegnięty.

Natomiast do najczęstszych przyczyn wypadków, leżących po stronie dyrektora należy przede wszystkim, nieprzestrze-ganie przepisów w zakresie bezpieczeństwa i higieny utrzy-mania w należytym stanie budynku szkoły i jego otoczenia oraz znajdującego się w nim wyposażenia, nie zapewnienie należytego nadzoru na dyżurach podczas przerw

Przyczyny wypadków - czynniki organizacyjne Przyczyny wypadków przy pracy w ramach czynników organizacyjnych: A. Niewłaściwa ogólna organizacja pracy, np.: - nieprawidłowy podział pracy lub rozplanowanie zadań, - niewłaściwe polecenia przełożonych, - brak nadzoru, niewłaściwa koordynacja prac zbiorowych, - dopuszczenie do pracy

. 141 478 110 484 232 369 336 378

do organizacyjnych przyczyn wypadków nie należy