POLSKIE TOWARZYSTWO ZIEMIAŃSKIE ZARZĄD GŁÓWNY Warszawa, 29.11.2010 r. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego co do skutków prawnych dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej. Pomijając fakt wątpliwej legitymacji konstytucyjnoprawnej KRN i PKWN do stanowienia R. I. P. "-Była autorką monografii Utraco ne decorum. Grabież dóbr kultury ziemiaństwa polskie go w Wielkopolsce w czasie okupacji niemiecki ej 1939–1945 (2011) oraz licznych publikacji naukowy ch i popularnonaukowych. Współautorka wydawnictwa Politische Flurbereinigu ng. Die Vernichtung der polnischen Eliten in Groβpol en (1939–1941) – Polityczne oczyszczanie gruntu. Zagła da polskich elit w Wielkopolsce (1939–1941) (2009)" . W ostatni piątek w naszej siedzib ie odbyło się seminarium naukowe „Dawne i współczes ne znaczenie ziemiaństwa w kształtowaniu tożsamości kulturow ej lokalnej społeczności”. Naukowcy przedstawili historyczne portrety kręg ów ziemiańskich i szlacheckich, muzealnicy opowiedzieli o organizac ji i funkcjonowaniu polskich muzeów ziemiaństwa, a potomkow ie rodów zaprezentowali swoje misje i wiz je na podtrzymywanie tradycji i gospodarskiego duc ha we współczesności. Nie zabrakło pytań, dyskus ji i ciekawych wniosków na temat przekazywan ia pamięci o przodkach. Z podsumowaniem seminari um będzie można zapoznać się już wkrót ce w przygotowywanej publikacji 📘 Wszystkim prelegentom or az uczestnikom transmisji online i w miejs cu wydarzenia dziękujemy za udział i zachęca my do śledzenia naszych kolejnych działań! 👋 Związ ek Szlachty Polskiej Polskie Towarzystwo Ziemiańskie Instytut Kultury UJ Muze um Ziemiaństwa w Dobrzycy - Zespół Pałaco wo- Parkowyi Muzeum Ziemiaństwa w Dąbrowie Oddział Muze um Regionalnego w Siedlcach Muzeum Tradycji Szlacheckiej Instytut Histor ii im. Tadeusza Manteuffla PAN Katedra Etnologii i Antropolog ii Kulturowej UMK w Toruniu To chodzi o Dobrzyckich herbu Leszcz yc ? Jak tak to moi krew ni tylko z linii na północnym Mazows zu. Szanowni Państwo! Mam przyjemność poinformować, że zost ał opublikowany oficjalny program konferencji naukow ej „Arystokracja i ziemiaństwo wobec odzyskania niepodległoś ci i budowy zrębów II Rzeczypospolitej". Serdecznie zachęc am do zapoznania się, i w mia rę możliwości, uczestnictwa! ZAPRASZAM na spotkanie wokół drugiego to mu wspomnień Zofii z Odrowąż-Pieniążków Skąpskiej "Dziw ne jest serce kobiece..." Warszawa 14 IX go dz 17,00 kawiarnia Wydawnictwa Czytelnik, ul Wiejs ka 12a. Autorka była od 1937 roku prezes ką Towarzystwa Ziemianek Pomorskich. 7 NIE KRADNIJ CZYLI CZAS NA KONWALIDAC JE BEZPRAWIA I ZWROT USTAWĄ SEJMOWĄ ZRABOWANE GO MIENIA POLAKÓW ! Czas najwyższy zaprzestać po 77 lata ch okradania własnego Narodu i dokonać ustawowe go zwrotu obywatelom Polskim zrabowanych w P RL i III RP nieruchomości przez wład ze PRL i III RP na mo cy sfałszowanego referendum 3 razy TAK w cał ym PRL !!! Do dziś to przestępstwo i złodziejst wo jest normą prawną w III RP co bud zi zdziwienie, zgrozę oraz obrzydzenie !!! Pols ka jest ostatnim postkomunistycznym skansenem komunizmu w UE w t ej sprawie, gdyż wszystkie postkomunistyczne państwa daw no oddały własnym obywatelom co im ukrad ły w okresie komunistycznej dyktatury, z wyjątki em naszego kraju, który udaje od 31 l at III RP, że nic się ie stało. Na podstawie tego komunistycznego złodziejstwa i oszust wa referendalnego 3 razy TAK oraz gwał tu na art 99 ówczesnej Konstytucji Marcow ej i art. 13, 32, 21, 77 obecn ej Konstytucji RP, okradziono z wszystkiego 30 000 000 Polak ów od 1944 r. do upadku P RL a nawet w III RP i do dz iś po 31 latach III RP n ie oddano Narodowi Polskiemu co mu włas ne państwo ukradło w PRL i I II RP !!! To jest jakiś ponury ża rt, że ci postkomunistyczni złodzieje ryczą do dz iś jak głodne lwy na temat moralnoś ci, obrony demokracji i praw człowieka, któ re sami gwałcą od 77 lat, że aż jęc zą z bólu !!! Tomasz Roman Bracka Szanowni Państwo, Drodzy Przyjaciele z Polskie go Towarzystwa Ziemiańskiego. Chciałbym przypomnieć Państwu obszerne fragmen ty monografii PTZ zatytułowanej "Historia Polskiego Towarzyst wa Ziemiańskiego 1990­-2010”. Przy tej okazji zamieszcz am fotorelację z prezentacji książki, która mia ła miejsce 22 listopada 2011 na dziedziń cu Politechnik Gdańskiej. Informuję też, że posiad am jeszcze około 100 egzemplarzy, które chętn ie oddam zainteresowanym (a może ktoś z Młody ch Ziemian, wracając z wakacji nad Bałtyki em, mógłby zabrać książki do Warszawy...). Pozdrawi am Państwa bardzo serdecznie, życząc jednocześnie przyjemny ch wspomnień - Stanisław Załuski Polskie Towarzystwo Ziemiańskie Monografia Stanisł aw Andrzej Załuski Tradycja Od niepamiętnych czasów biedni stara li się uszczknąć jakąś cząstkę majątku bogat ym. Najczęściej czynili to niezgodnie z praw em i zabór taki nosił miano złodziejst wa, lub rabunku, w zależności od te go czy był dokonany bez, czy t eż z użyciem siły. Od wieku X IX, głównie za przyczyną Karola Marksa, procedero wi temu zaczęto dorabiać ideologię, odebranie właścicielo wi jego mienia usprawiedliwiając i sankcjonując prawn ie względami społecznymi. W rzeczywistości to, co marksiś ci nazwali „walką klasową” było stare j ak świat, powtarzało się w każdej epo ce od czasu gdy człowiek jaskiniowy odłoż ył „na jutro” pierwszy kawałek upolowanej zwierzy ny. Arystokracja i szlachta, których posiadłości, st yl życia, oraz pozycja społeczno-polityczna były najbardzi ej widoczne, cieszyły się szczególną awersją plebejus zy i ich ideologów. W XVI wie ku głośnym echem odbiły się w Niemcze ch Wojny chłopskie. W Rosji co i r az dochodziło do groźnych pogromów inicjowanych prz ez samozwańczych watażków w rodzaju Pugaczowa. I ch hasłem stawało się mordowanie panów i palen ie dworów. W dobie Wielkiej Rewolucji Francuski ej głowy i swe posiadłości straciło wie lu ziemian i arystokratów. W I Rzeczpospolitej, zwan ej inaczej Rzeczpospolitą Szlachecką, nie odnotowuje s ię tego rodzaju drastycznych wystąpień chłopskich. XVII-wiecz ne bunty Kozaków, z największym z ni ch, wznieconym przez Bogdana Chmielnickiego w 1648 ro ku, miały bardziej charakter wojen narodowych i religijny ch, niż socjalnych. Atamanom kozackim chodziło prze de wszystkim o zaliczenie ich w pocz et szlachty i wyodrębnienie Ukrainy, jako trzecie go członu Rzeczpospolitej Dwojga Narodów z wiodą cą rolą Kościoła Prawosławnego. Niepodobna jednak przewidzieć, jak ie byłyby reperkusje wdrożenia w życie postanowi eń Konstytucji 3 Maja, gdyby nie wtrąci li się sąsiedzi. Na przykładzie Francji nale ży domniemywać, iż polskie mieszczaństwo i rodzą ca się warstwa inteligencji miejskiej eskalowałyby działan ia na rzecz ograniczenia praw szlachty, a poniew aż każda akcja wywołuje kontrakcję, krwawa rewoluc ja nad Wisłą byłaby prawdopodobna. Z te go też względu należałoby nieco inaczej spojrz eć na Konfederację targowicką. Nie jako na spis ek zdrajców, oddających kraj w ręce zaborc ów, lecz ruch ludzi zaniepokojonych losami t ej ojczyzny, którą znali i rozumieli. B yć może Targowiczanie bardziej trzeźwo patrzyli w przyszło ść niż romantycy, obwieszczający narodowi jutrzenkę wolnoś ci. Targowiczanie rozumowali prawidłowo, pokładając nadzieję w najpotężniejsz ym z ościennych mocarstw. Gdyby ich kalkulac je się spełniły, gdyby Stanisław August n ie podejmował radykalnych prób naprawy ustroju, ta kośla wa Rzeczpospolita miałaby szansę przetrwania w ówczesny ch granicach do czasów napoleońskich. Wówczas zapew ne nie dźwigalibyśmy na barkach wspomnień o 123-letni ej niewoli. Trudno winić Szczęsnego Potockiego i je go sojuszników za to, że zostali brutaln ie oszukani przez Katarzynę II. Rozbiory zrodziły ca łą generację, a właściwie kilka generacji historyk ów i publicystów szukających usprawiedliwienia dla twórc ów Konstytucji 3 Maja, oraz kozłów ofiarny ch, na których można by zwalić wi nę za klęskę i rozbiory. Warto tu przypomni eć, że we Francji rojalistów szukających za granica mi kraju schronienia przed rewolucją, nie nazy wa się zdrajcami, zaś rozstrzelanie przebywającego w Koblenc ji ostatniego księcia de Conde, określono mian em zbrodni politycznej. Obserwując polską publicystykę X IX wieku, wyraźnie można zaobserwować rosnącą zajadło ść pamflecistów, skierowaną przeciwko ziemiaństwu, a zwłaszc za wielkiej arystokracji. Smutnym jest fakt, iż większo ść szkalujących publikacji wyszła spod piór przedstawicie li stanu szlacheckiego. To szczęście, że o wa nagonka ,poza rabacją galicyjską z 1846 ro ku, kiedy to za poduszczeniem władz austriacki ch chłopi, głównie w obwodzie tarnopolskim, zniszczy li blisko 500 dworów, zabijając przy t ym około tysiąca osób (w tym dwus tu właścicieli majątków i dzierżawców), nie przynios ła krwawych owoców. Monarchowie państw zaborczych zachowa li w tej mierze wstrzemięźliwość, słusznie zapew ne obawiając się eksportu rewolucji na s we etniczne ziemie. Nie zaniedbano jednak szczuc ia chłopów przeciwko ziemiaństwu. Zaborcy zdawali sob ie sprawę, że ta warstwa stanowi najbardzi ej patriotyczny element w zniewolonym kraju i zdyskredytowan ie jej w oczach społeczeństwa wzmacnia pozyc ję władz okupacyjnych. W tym względzie działa li oni ręka w rękę z „postępowym i“ pisarzami i publicystami rodzimego chowu. War to tu wspomnieć o wynagradzaniu chłopów denuncjujący ch powstańców 1963 roku, a także syst em serwitutów po uwłaszczeniu chłopów w zabor ze rosyjskim, polegający na pozostawieniu lasów i wł ók w posiadaniu dworu, z równoczesnym zagwarantowani em chłopom swobodnego korzystania z tych obszar ów. Prowadziło to do nieustannych konfliktów i antagonizowa ło stosunki na linii dwór – wi eś. W tym samym czasie Karol Mar ks, wychodząc z całkiem innych niż wład ze carskie założeń pisał: „Wielkie kraje rolnic ze pomiędzy Morzem Bałtyckim, a Morzem Czarn ym mogą wyzwolić się z patriarchalno- feudalne go barbarzyństwa jedynie przez rewolucję agrarną”. Wiek X IX stanowi jakby zapowiedź mającej nastąpić w wie ku następnym martyrologii ziemiaństwa. Zdopingowani atakami lewi cy, obarczającej polską szlachtę winą za upad ek mocarstwowej niegdyś Rzeczpospolitej, przedstawiciele wielkiej własnoś ci postanowili zmazać przypisywane im winy krw ią i majątkiem. W obu powstaniach: Listopadow ym i Styczniowym ziemianie odgrywali dominującą ro lę i to oni ponieśli najcięższe ofia ry. Odsetek szlacheckich synów, poległych w wal ce, lub zesłanych na katorgę, jest niewspółmiern ie wysoki w stosunku do przedstawicieli mieszczańst wa i chłopów. Również konfiskaty nieruchomości należący ch do powstańców dotknęły przede wszystkim, c zy raczej prawie wyłącznie, właścicieli dóbr ziemski ch, wielkoobszarowych. Mimo to polskie media, używaj ąc współczesnego okrążenia, z małymi wyjątkami, n ie chciały dostrzec rozpaczliwego wysiłku dworu szlacheckie go na rzecz odzyskania niepodległości. Przeciwnie, z upodobani em podkreślały, że „na wojnie najgęściej gi ną chłopi“. Jeśli, mimo nachalnej propagandy, praktycznie n ie dochodziło do fizycznych napaści wieśniaków na dwo ry, a ziemianin w swoim domu, pilnowan ym najczęściej przez sędziwego stróża, z wyleniał ym kundlem i z kosturem, czuli s ię o wiele bezpieczniejsi, niż obecni biznesme ni, w oszańcowanych osiedlach, których strzegą ćwicze ni w karate i dżudo ochroniarze. Zagrożen ie miało nadejść dopiero z pojawieniem s ię na arenie dziejowej komunistów i to tyl ko na terenach z ludnością ruską. W 1917 ro ku nadeszła zapowiadana przez Marksa rewolucja, dokonuj ąc pierwszej hekatomby polskiego ziemiaństwa kresowego. K to nie został zastrzelony przez sowieckich komisar zy, lub nie zginął pod ciosami kłon ic i wideł miejscowego chłopstwa, ten ratow ał się ucieczką na etnicznie polskie ziem ie. Mimo popowstaniowych konfiskat areał ziemi należąc ej do polskiej szlachty na Ukrainie i Białoru si był znaczny i straty, zarówno ludzk ie jak materialne, ogromne. Rewolucja miała jeszc ze inny wymiar - pośredni. Z lę ku przed komunizmem państwa, wyłaniające się z upadły ch cesarstw: rosyjskiego i austro-węgierskiego, postanowiły rzuc ić ziemiaństwo na pożarcie ludowi. Tak s ię złożyło, że najbardziej ucierpieli na t ym obywatele polscy. W wydanej w roku 1927 książ ce: Przewroty i reformy agrarne Europy powojenn ej i Polski Władysław Studnicki omawia rezulta ty parcelacji majątków ziemskich w Estonii, na Łotw ie i na Litwie. Tylko na Litw ie Kowieńskiej istniało w roku 1919 oko ło dwóch tysięcy majątków ziemskich, głównie własno ść polskiej szlachty. W ciągu siedmiu l at rozparcelowano tam ponad 500 tysięcy hektar ów ziemi. W Inflantach w rękach polski ch znajdowało się prawie 400 tysięcy hektar ów - 273 dwory. I ta ziem ia została odebrana dawnym właścicielom. W Polsce refor mę rozumianą jako zajęcie „obszarniczych” folwarków i rozparcelowan ie ich pomiędzy bezrolnych i służbę dwors ką już w listopadzie 1918 roku postulow ał rząd utworzony w Lublinie przez Ignace go Daszyńskiego. Aby ułagodzić wzburzone nastroje, reprezentac ja ziemiaństwa zaproponowała przekazanie 1,5 miliona morg ów, po cenach przedwojennych, na cele refor my rolnej. Owe półtora miliona (około 800 tysię cy hektarów) to przeważnie odłogi - rezult at wojennej katastrofy. Zdaniem Studnickiego ziemiaństwo ponios ło w wyniku I wojny światowej znaczn ie cięższe straty w budynkach, inwentarzu żyw ym i martwym niż chłopi, którzy, spekuluj ąc podczas wojny żywnością, mieli znaczne zapa sy gotówki. Gest ziemian nie został zauważo ny przez rządzących. Zacietrzewiona w nienawiści lewi ca domagała się wywłaszczenia wielkiej własności ziemski ej bez odszkodowania, zaś prawica, będąc p od wpływem dochodzących z Rosji wieści, n ie śmiała przeciwstawić się demagogicznym argumentom. 15 lip ca 1920 roku Sejm uchwalił reformę agrar ną, przy czym ekwiwalent za wykup zie mi miał wynosić połowę jej wartości, co oczywiśc ie było niezgodne z uchwaloną w kil ka miesięcy później Konstytucją. Według Czesława Madajczy ka: (Burżuazyjno-obszarnicza reforma rolna 1919-1939 – Książ ka i Wiedza 1956) do końca 1925 ro ku na terenach ówczesnej Rzeczypospolitej rozparcelowano pon ad 860 tysięcy hektarów, czyli mniej więc ej tyle, ile zadeklarowały do parcelacji organizac je ziemiańskie. W 1925 roku Sejm uchwalił usta wę o reformie rolnej, która zakładała kontynge nt parcelacyjny na 200 tysięcy hektarów roczn ie przez okres dziesięciu lat. Kontyngent n ie został w pełni zrealizowany, do 1939 ro ku rozparcelowano 1700 tysięcy hektarów, przy cz ym prawie 70% ziemi rozparcelowali dobrowolnie właścicie le majątków. Oznacza to, że przedwojenna refor ma rolna przebiegała prawie bez przymusu. Za rozparcelowa ną ziemię właściciel otrzymywał 25-50% należności gotów ką, resztę w rencie ziemskiej. Parcelacji podlega ły w pierwszej kolejności majątki słabe, ź le zarządzane. Nie do pomyślenia było parcelowan ie majątków uprzemysłowionych, przodujących, które kulturą rol ną promieniowały na okolicę. 1 września 1939 ro ku wielka własność ziemska (gospodarstwa powyżej 50 ha) posiadała 9223 tysiące hektarów. Wchodziło w to 200 tysię cy hektarów ziemi skonfiskowanej ziemianom przez zaborc ów - przede wszystkim carat - i sukcesywn ie zwracanej prawowitym właścicielom. IV rozbiór Polski dokona ny przez Hitlera i Stalina doprowadził do fizyczne go wyniszczenia ziemiaństwa. Według niepełnych danych z r ąk sowieckich zginęło 1897 ziemian, z r ąk hitlerowskich - 1516. Warto dodać, że w pierwsz ym przypadku były to z reguły morderst wa dokonane z premedytacją, często zakatowanie cał ej rodziny przed frontem dworu, w drug im, poza województwami zachodnimi, wcielonymi do Rzes zy, gdzie dochodziło do zbiorowych egzekucji, większo ść ziemian poległa w zbrojnej walce z najeźdź cą, przy czym znaczny procent zabitych przypa da na Powstanie Warszawskie. Ukraińcy zamordowali 82 ziemi an, z rąk Polaków (partyzantka komunistyczna, UB) zginęło 114 ziemian, 110 morderstw popełni li nieznani sprawcy. Ogółem śmierć poniosło 3725 ziemi an (dane według monumentalnej pracy Krzysztofa Jasiewic za Straty ziemiaństwa polskiego 1939-1956). Należy sądz ić, że faktyczne straty przekroczyły znacznie licz bę 4 tysięcy nie licząc małych dzie ci. Pomijając Żydów, żadna warstwa społeczna n ie poniosła, w procentach, tak wysokich str at. Natychmiast po przyłączeniu Kresów Wschodnich do Związ ku Sowieckiego wszystkie tamtejsze majątki zostały przeję te przez państwo. To samo, choć w spos ób bardziej kulturalny, dotyczyło gospodarstw rolnych na terena ch przyłączonych do Rzeszy Niemieckiej, Natomiast w Generaln ym Gubernatorstwie Liegenschafty objęły około jednej czwart ej majątków, w pozostałych dawni właściciele gospodarowa li aż do odwrotu wojsk niemieckich. Od począt ku okupacji przyszłość polskiego ziemiaństwa nie wygląda ła różowo. Nastroje lewicowe w społeczeństwie s ię pogłębiały i władze Rzeczypospolitej na Emigrac ji, oraz Państwo Podziemne pod okupacją niemiec ką rozważały wykup majątków powyżej 50 ha, w celu upełnorolnienia małych gospodarstw chłopski ch. Reformie nie podlegałyby jedynie mająt ki uprzemysłowione, ale nie więcej jak 3% istniejący ch dotąd wielkich gospodarstw rolnych. Stronnictwo Narodo we było takiej reformie przeciwne, słusznie zauważaj ąc, że wobec spodziewanych nabytków terytorialnych na Zachodz ie i na Północy, głód ziemi moż na rozładować bez niszczenia ziemiaństwa jako warst wy społecznej. Wszystkie te dywagacje straciły znaczenie wob ec faktu, iż wyzwolenie spod okupacji niemiecki ej nadeszło nie od zachodu, lecz od wscho du. Już 22 lipca 1944 roku, w dzi eń po przekroczeniu Bugu, wydany na rozk az Stalina Manifest Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowe go zapowiedział radykalną reformę rolną bez odszkodowan ia. Wywłaszczeniu miały podlegać wszystkie gospodarstwa powyż ej 50 ha w Polsce centralnej i powyż ej 100 ha na terenie Wielkopolski, Pomor za i Śląska (dawny zabór pruski). Ta refor ma nie miała na celu polepszenia struktu ry gospodarstw rolnych (przeciętne nadziały parcelantów wynosi ły około 3 ha a więc powyż ej opłacalności gospodarstwa rodzinnego) lecz ostateczne „rozwiązan ie kwestii ziemiańskiej”, jako elementu posiadającego du ży autorytet wsi i zdecydowanie przeciwstawiającego s ię sowietyzacji Polski. Do roku 1949 rozdzielo no pomiędzy służbę folwarczną i małorolnych chłop ów 6 milionów hektarów ziemi. 1,5 milio na hektarów zostało przejętych na rzecz gospodar ki uspołecznionej. Z tą chwilą dzieje polskie go ziemiaństwa uznano oficjalnie za rozdział zamknięty. Wie lu ziemian, godząc się milcząco z zaistnia łą sytuacją polityczną, próbowało włączyć się w no wy nurt życia kraju, oddając swe wykształcen ie, wiedzę fachową i umiejętności na użyt ek odbudowującej się po kataklizmie wojennym gospodar ce rolnej. Najbardziej naturalnym polem do działan ia wydawały się państwowe majątki, głównie na t zw. Ziemiach Odzyskanych. W latach 1946 – 1949 ziemian ie zdominowali instytucję Państwowych Nieruchomości Ziemskich (w skróc ie PNZ), poprzednika PGR. Pełnili funkcje we władza ch naczelnych i wojewódzkich, byli kierownikami gospodars tw. Starając się nie pamiętać o t ak niedawno wyrządzonej krzywdzie, pracowali z pełn ym poświęceniem. W krótkim czasie rozszabrowane, pozbawio ne inwentarza żywego i martwego majątki, zosta ły doprowadzone do stanu, w którym produkc ja zaczęła być opłacalna. Idylla nie trwa ła jednak długo. Po kilku pokazowych procesa ch (Marenge, Potworowski, Kossakowski i inni), w który ch z reguły zapadały bardzo wysokie wyro ki, władze komunistyczne rozgromiły „frakcję ziemiańską“. Na miejs ce zlikwidowanej instytucji powstała nowa: Państwowe Gospodarst wa Rolne (PGR), a fachowców z wyższ ym wyksztalceniem i wieloletnią praktyką w rolnictw ie zastąpili byli fornale i różnego rodza ju aktywiści partyjni. (...) cdn. Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego stoi na straży poszanowania praw i godności osób z zaburzeniami psychicznymi. ZG PTP przeciwstawia się jakimkolwiek próbom stygmatyzacji - świadomej lub nieświadomej - tych osób. To nie są osoby inne - wszyscy wspólnie tworzymy społeczeństwo.

po zmianach Zjazdu Delegatów w Warszawie w dn. r. I. Nazwa, siedziba i teren działania stowarzyszenia §1 Stowarzyszenie działa pod nazwą „Polskie Towarzystwo Ziemiańskie”. Siedzibą Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego zwanego dalej „Towarzystwem” jest miasto stołeczne Warszawa. Towarzystwo działa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i poza jej granicami. Towarzystwo jest spadkobiercą tradycji Związków Ziemian działających przed II wojną światową w Rzeczypospolitej Polskiej. Towarzystwo może tworzyć oddziały terenowe. Towarzystwo posiada osobowość prawną. Towarzystwo może prowadzić działalność gospodarczą jedynie w rozmiarach służących realizacji celów statutowych. Towarzystwo może zrzeszać się w celu realizacji swoich zadań statutowych z innymi stowarzyszeniami w kraju i za granicą, z ograniczeniami wynikającymi z art. 5 ust. 2 prawa o stowarzyszeniach. Towarzystwo używa pieczęci okrągłej z napisem w otoku „Polskie Towarzystwo Ziemiańskie”. Polskie Towarzystwo Ziemiańskie jest Organizacją Pożytku Publicznego. Całą nadwyżkę przychodów nad kosztami Towarzystwa przeznacza się na działalność pożytku publicznego. II. Cele Towarzystwa §2 Celem Towarzystwa jest: 1). podtrzymywanie tradycji narodowej, pielęgnowanie polskości oraz rozwoju świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej, 2). integracja środowiska ziemiańskiego, 3). popieranie wychowania młodzieży w duchu poszanowania tradycji narodowych i patriotycznych na rzecz przygotowania jej do służby społeczeństwu i krajowi. 4). podejmowanie wszelkich działań celowych ze względu na interesy moralne i materialne środowiska ziemiańskiego, 5). organizowanie pomocy dla członków Towarzystwa i ich rodzin, zwłaszcza dla znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej i życiowej, 6). prowadzenie działań zmierzających do zachowania i propagowania dorobku kulturalnego środowiska ziemiańskiego oraz materialnych i niematerialnych pomników przeszłości ziemiańskiej, 7). działanie przez swoich kompetentnych członków na rzecz ulepszania i unowocześniania polskiej gospodarki szczególnie rolnej i leśnej, współdziałanie w tym kierunku z władzami państwowymi i administracyjnymi, z samorządem terytorialnym oraz innymi właściwymi organizacjami w kraju i za granicą. Cele wymienione w ust. 1 pkt 4 Towarzystwo realizuje w szczególności poprzez: 1). podejmowanie działań zmierzających do wyeliminowania fałszywego obrazu ziemiaństwa polskiego wytworzonego przez propagandę szczególnie, w okresie PRL przez ukazywanie jego ogromnego wkładu w obronę w życie społeczne, polityczne i gospodarcze kraju w okresie zaborów, dwudziestolecia międzywojennego i okupacji oraz przez ukazywanie martyrologii ziemiaństwa w okresie II wojny światowej i w latach po 1945, 2). podejmowanie działań zmierzających do zrekompensowania właścicielom ziemskim lub ich spadkobiercom krzywd materialnych i moralnych doznanych w wyniku działań wszelkich organów władz państwowych i samorządowych poprzez zwrot zagrabionego im mienia nieruchomego i ruchomego w naturze, gdy jest to fizycznie możliwe, lub uzyskania mienia zastępczego względnie godziwego odszkodowania, 3). podejmowanie działań zmierzających do uzyskania przez właścicieli ziemskich bądź ich spadkobierców od innych państw lub w inny sposób odszkodowania za konfiskatę ich własności w czasie wojny 1939-1945 oraz z tytułu sprzecznych z prawem międzynarodowych działań tych państw jako władz okupacyjnych Cele wymienione wyżej w ust. 1 pkt 6 Towarzystwo realizuje w szczególności poprzez: 1). inicjowanie działań w celu przywrócenia wywłaszczonego mienia nieruchomego i ruchomego oraz opiekę nad dworami, pałacami i parkami, współpracę z właściwymi organami administracji państwowej i samorządowej w zakresie ochrony, konserwacji i rewitalizacji zabytkowych założeń rezydencjonalnych, 2). udzielanie pomocy w zakresie opieki nad grobami ziemiańskimi, 3). zbieranie i archiwizowanie dokumentów dotyczących rodzin ziemiańskich oraz majątków ziemskich w celu ich ochrony, pomocy rodzinom w odtworzeniu zniszczonej bądź utraconej dokumentacji oraz udostępnienia ich instytucjom do tego powołanym, 4). działalność wydawniczą w zakresie przeszłości ziemiańskiej oraz roli ziemiaństwa w dziejach narodu. propagowanie tematyki ziemiańskiej w mediach publicznych i lekturach szkolnych. 5). współpraca z archiwami państwowymi, uczelniami i konserwatorami zabytków. III. Członkowie Towarzystwa, ich prawa i obowiązki §3 Członkowie Towarzystwa dzielą się na rzeczywistych, honorowych i wspierających Członkami rzeczywistymi Towarzystwa mogą być osoby pełnoletnie narodowości polskiej, związane węzłami rodzinnymi z tradycjami ziemiaństwa polskiego. Członkiem Towarzystwa może być również cudzoziemiec, jeżeli spełnia warunki określone w ust. 1. Przyjmowanie członków rzeczywistych następuje w oparciu o rekomendację dwóch członków rzeczywistych Towarzystwa. Członkami wspierającymi mogą być osoby solidaryzujące się z ideałami i celami Towarzystwa i wyrażające chęć współpracy z Towarzystwem. Członkiem wspierającym może być osoba prawna lub fizyczna, rekomendowana przez dwóch członków rzeczywistych, która zadeklaruje wsparcie finansowe lub inne dla Towarzystwa i zostanie przyjęta przez Zarząd Główny lub Zarząd Oddziału posiadający osobowość prawną. Członek wspierający będący osobą prawną działa w Towarzystwie za pośrednictwem swojego przedstawiciela. Tryb przyznawania tytułu członka honorowego Towarzystwa określa § 6 Statutu. §4 Członkom rzeczywistym przysługuje prawo: 1). brania udziału w organizowanej przez Towarzystwo działalności i imprezach, 2). czynnego i biernego prawa wyborczego na zasadach określonych w statucie, 3). korzystania z pomocy Towarzystwa. Członkowie wspierający mogą uczestniczyć w organizowanej przez Towarzystwo działalności i imprezach oraz brać udział w dyskusjach, jednak bez biernego prawa wyborczego. Członkowie rzeczywiści, honorowi i wspierający są obowiązani do: 1). przestrzegania postanowień statutu i stosowania się do uchwał władz Towarzystwa, 2). popierania starań Towarzystwa zmierzających do realizacji statutowych celów Towarzystwa, 3). brania udziału w życiu Towarzystwa 4). regularnego opłacania składek członkowskich. §5 Członkostwo Towarzystwa ustaje: 1). na własne żądanie członka, 2). na skutek śmierci członka, 3). na skutek wykluczenia członka. Zarząd Oddziału Towarzystwa może wykluczyć członka: 1). niespełniającego warunków określonych w § 3 Statutu, 2), naruszającego inne postanowienia statutu lub zachowującego się w sposób uwłaczający dobremu imieniu członka Towarzystwa, 3), zalegającemu z opłacaniem składek przez okres jednego roku. Od decyzji Zarządu Oddziału przysługuje prawo odwołania do Zarządu Głównego Towarzystwa. §6 Zjazd Delegatów Towarzystwa, na wniosek Rady Naczelnej lub Zarządu Głównego może przyznać osobom szczególnie zasłużonym tytuł: 1), Prezes Honorowy Towarzystwa, za wybitne zasługi podczas pełnienia funkcji Prezesa Zarządu Głównego PTZ. 2), Członek Honorowy Towarzystwa za szczególne zasługi na rzecz Towarzystwa i środowiska ziemiańskiego. Prezes Honorowy i Członek Honorowy Towarzystwa posiada prawa przysługujące członkowi rzeczywistemu, a ponadto jest uprawniony do udziału w Zjeździe Delegatów z głosem doradczym. Prezes Honorowy Towarzystwa uczestniczy ponadto w posiedzeniach Rady Naczelnej i Zarządu Głównego Towarzystwa z głosem doradczym. IV. Majątek Towarzystwa §7 Środki finansowe i rzeczowe Towarzystwa pochodzą z: 1). wpisowego, 2). składek członkowskich, 3). darowizn i zbiórek, 4). spadków i zapisów, 5). dochodów z działalności gospodarczej, 6). dywidend i zysków z posiadanych akcji i udziałów oraz dochodów z posiadanych papierów wartościowych, 7). lokat kapitałowych, 8). odpisów z przekazanego przez osoby fizyczne od podatku dochodowego na organizację pożytku publicznego, 9). dotacji i innych środków publicznych przekazanych przez organy administracji państwowej i samorządowej, środków z dotacji oraz funduszy Unii Europejskiej i innych organizacji zagranicznych. Nabycie lub zbycie majątku nieruchomego wymaga uchwały Zarządu Głównego podjętej większością 2/3 głosów. Cały dochód Towarzystwa przeznaczony jest na działalność statutową. Wynagrodzenie osób fizycznych z tytułu zatrudnienia przy wykonywaniu działalności statutowej Towarzystwa nie może przekraczać 1, 5-krotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w sektorze przedsiębiorstw ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za rok poprzedni. Dotyczy to wynagrodzenia z tytułu świadczenia pracy lub usług, niezależnie od sposobu nawiązania stosunku pracy lub rodzaju i treści umowy cywilnoprawnej z osobą fizyczną. Zabrania się: 1). udzielania pożyczek lub zabezpieczenia zobowiązań majątkiem Towarzystwa w stosunku do jej członków, członków organów lub pracowników oraz osób, z którymi pracownicy pozostają w związku małżeńskim, we wspólnym pożyciu albo w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w linii prostej, pokrewieństwa lub powinowactwa w linii bocznej do drugiego stopnia albo są związani z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli, zwane dalej “osobami bliskimi”, 2). przekazywania majątku Towarzystwa na rzecz członków, członków organów lub pracowników oraz ich osób bliskich na zasadach innych niż w stosunku do osób trzecich, w szczególności jeżeli to następuje bezpłatnie lub na preferencyjnych warunkach, 3). wykorzystywania majątku Towarzystwa na rzecz członków, członków organów lub pracowników oraz ich osób bliskich na zasadach innych niż w stosunku do osób trzecich, chyba, że to wykorzystanie bezpośrednio wynika ze statutowego w celu Towarzystwa, 4). zakupu towarów lub usług od podmiotów, w których uczestniczą członkowie Towarzystwa, członkowie jego organów lub pracowników oraz ich osób bliskich, na zasadach innych niż w stosunku do osób trzecich lub po cenach wyższych niż rynkowe.” V. Władze Towarzystwa §8 Władzami Towarzystwa są: 1). Zjazd Delegatów, 2). Rada Naczelna, 3). Zarząd Główny, 4). Główna Komisja Rewizyjna, 5). Sąd Honorowy. Zjazd Delegatów Zjazd Delegatów §9 Najwyższą władzą Towarzystwa jest Zjazd Delegatów. Zwyczajny Zjazd Delegatów zwoływany jest przez Zarząd Główny co 3 lata. Nadzwyczajny Zjazd Delegatów może być zwołany przez Zarząd Główny w każdym czasie. Zarząd Główny obowiązany jest zwołać Nadzwyczajny Zjazd Delegatów w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od zgłoszenia żądania przez: 1). na żądanie Głównej Komisji Rewizyjnej, 2). Rady Naczelnej, 3). na żądanie co najmniej 1/3 zarządów oddziałów Towarzystwa. Mandat delegata na Zjazd jest ważny przez okres do następnego Zwyczajnego Zjazdu Delegatów. §10 Do kompetencji Zjazdu należą wszystkie sprawy nieprzewidziane niniejszym statutem dla innych władz Towarzystwa, a w szczególności: 1). uchwalanie statutu Towarzystwa i jego zmian, 2). uchwalanie programu działania Towarzystwa, 3). wybór i odwołanie prezesa Zarządu Głównego, 4). Ustalanie ilości członków wybieranych do Zarządu Głównego, Komisji Rewizyjnej i Sądu Honorowego, przy uwzględnieniu minimalnej i maksymalnej liczby tych członków wynikającej z pkt 5, 6, 7 niniejszego paragrafu 5). wybór i odwołanie pozostałych członków Zarządu Głównego w liczbie 6-8 osób, 6). wybór i odwołanie 3-5 członków Głównej Komisji Rewizyjnej, 7). wybór i odwołanie 3-5 członków Sądu Honorowego, 8). ocena działalności władz Towarzystwa, 9). udzielanie absolutorium członkom Zarządu Głównego i Głównej Komisji Rewizyjnej. 10). podejmowanie uchwał w sprawach dotyczących żywotnych potrzeb Towarzystwa, 11). nadawanie godności: a). Prezesa Honorowego Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego b). Członka Honorowego Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego. 12). uchwalanie zasad dla ustalania przez Zarząd Główny wysokości wpisowego i składek członkowskich, 13). Uchwalanie Regulaminów: Zarządu Głównego, Rady Naczelnej, Głównej Komisji Rewizyjnej i Sądu Honorowego. 14). podjęcie decyzji o rozwiązaniu Towarzystwa i przeznaczeniu jego majątku. §11 W zjeździe Delegatów biorą udział jako delegaci Prezesi Oddziałów Towarzystwa oraz po dwu delegatów wybranych na Walnych Zebraniach Oddziałów. Oddziały posiadające ponad 50 członków, którzy opłacili składki członkowskie wybierają dodatkowo jednego delegata na każde rozpoczęte 50 członków z opłaconymi składkami. §12 O czasie, miejscu i porządku dziennym obrad Zjazdu Delegatów delegaci wybrani na Walnych Zebraniach Oddziałów powinni być zawiadomieni co najmniej na 14 dni przed terminem Zjazdu. W przypadku wniesienia przez Zarząd Oddziału lub delegatów dodatkowych spraw, uzupełniony porządek dzienny powinien być podany do wiadomości delegatów co najmniej 5 dni przed terminem Zjazdu Delegatów. Tryb obrad określa „Regulamin obrad Zjazdu Delegatów” zatwierdzony uchwałą Zjazdu. §13 Zjazd podejmuje uchwały zwykłą większością głosów, z wyjątkiem zmiany statutu oraz rozwiązania Towarzystwa, które wymagają uzyskania co najmniej 2/3 głosów delegatów obecnych na Zjeździe Delegatów. Kworum wymagane do rozpoczęcia Zjazdu musi być powyżej 50% delegatów w pierwszym terminie i bez względu na ilość obecnych w drugim terminie podanym w zawiadomieniu o Zjeździe. Rada Naczelna Rada Naczelna §14 Rada Naczelna jest organem inspirującym, oceniającym i opiniodawczym w stosunku do działalności Zarządu Głównego i Zarządów Oddziałów. W skład Rady Naczelnej wchodzą prezesi oddziałów. Prezes Oddziału może być zastąpiony na posiedzeniu Rady Naczelnej przez upoważnioną osobę. Pierwsze posiedzenie Rady Naczelnej zwołuje Zarząd Główny, a kolejne przewodniczący Rady Naczelnej co najmniej 4 razy w roku nie rzadziej niż co 4 miesiące. Rada Naczelna wybiera spośród swoich członków przewodniczącego, wiceprzewodniczącego i sekretarza Rady. Rada Naczelna działa na podstawie regulaminu. Uchwały Rady Naczelnej przyjmowane są zwykłą większością głosów. W razie równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego. W posiedzeniach Rady Naczelnej mogą brać udział Prezes i członkowie Zarządu Głównego, przedstawiciel Komisji Rewizyjnej, oraz zaproszeni goście wszyscy z głosem doradczym. Do zadań Rady Naczelnej należy: 1). nadawanie kierunków działania Zarządu Głównego zgodnie z uchwałami podjętymi na Zjeździe Delegatów, 2). przyjmowanie rocznego planu pracy i budżetu Towarzystwa, 3). ocena pracy Zarządu Głównego i Oddziałów, 4). ocena rocznych sprawozdań rzeczowych i finansowych Zarządu Głównego. 5). Rozpatrywanie odwołań od orzeczeń Sądu Honorowego. 6). Składanie sprawozdania ze swojej działalności Zjazdowi Delegatów. Zarząd Główny Zarząd Główny §15 Zarząd Główny składa się z Prezesa, dwóch Wiceprezesów, Sekretarza, Skarbnika i dwóch do czterech członków Zarządu Głównego. Członkowie Zarządu Głównego nie mogą być osobami skazanymi prawnym wyrokiem za przestępstwa umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwa skarbowe. Zarząd Główny konstytuuje się na pierwszym posiedzeniu zwołanym przez Prezesa. Kadencja Zarządu Głównego trwa 3 lata. Zarząd Główny działa na podstawie regulaminu. W przypadku rezygnacji z pełnienia funkcji przez członka Zarządu Głównego lub ustania jego członkostwa w Zarządzie Głównym z jakiejkolwiek innej przyczyny, Zarząd ma prawo: a). powierzyć pełnienie funkcji piastowanej w ramach Zarządu Głównego przez byłego członka tego Zarządu innemu członkowi Zarządu Głównego, b). uzupełnić swój skład przez kooptację osoby, będącej członkiem rzeczywistym - w pierwszym rzędzie z grona osób, które kandydowały w wyborach do Zarządu Głównego. W trybie uzupełnienia, o którym mowa w pkt. 5 lit. b), można dokooptować nie więcej niż 1/3 składu Zarządu. Decyzję w sprawie uzupełnienia swojego składu poprzez kooptację Zarząd podejmuje w trybie Uchwały i informuje o tym fakcie Radę Naczelną. W przypadku, gdy skorzystanie przez Zarząd Główny z uprawienia do uzupełnienia swojego składu w trybie kooptacji nie jest możliwe z uwagi na ograniczenie wynikające z pkt 6 powyżej, do uzupełnienia składu Zarządu Głównego poprzez wybór brakującego członka Zarządu uprawniony jest Zjazd Delegatów. członka Zarządu Głównego wybranego w sposób przewidziany w pkt 5 lit. b) oraz w pkt 6 powyżej upływa wraz z końcem kadencji całego Zarządu Głównego. §16 Do zakresu działania Zarządu Głównego należy: 1). realizowanie statutowych celów Towarzystwa, 2). kierowanie działalnością Towarzystwa zgodnie z postanowieniami statutu oraz uchwałami Zjazdu Delegatów i Rady Naczelnej, 3). reprezentowanie Towarzystwa wobec organów administracji państwowej i samorządowej oraz sądów, a także innych instytucji, organizacji i osób, 4). przygotowywanie rocznego planu pracy i budżetu Towarzystwa, 5). opracowywanie rocznych sprawozdań finansowych, 6). powoływanie zespołów tematycznych i zatwierdzanie ich planów działania, 7). rozpatrywanie skarg, zapytań i zażaleń zarządów oddziałów terenowych oraz skarg członów oddziałów na decyzje zarządów oddziałów terenowych, 8). składanie Radzie Naczelnej oraz Zjazdowi Delegatów sprawozdań ze swojej działalności, 9). Prowadzenie zgodnie z wytycznymi Zjazdu Delegatów polityki dotyczącej określania wysokości i zasad pozyskiwania wpisowego oraz składek członkowskich. 10). kierowanie sprawami gospodarczymi, z wyjątkiem spraw prowadzonych przez oddziały posiadające osobowość prawną oraz kierowanie tokiem ogólnych spraw organizacyjnych Towarzystwa, 11). podejmowanie decyzji o powołaniu i rozwiązaniu Oddziałów Towarzystwa w uzgodnieniu z Radą Naczelną. Zarząd Główny przesyła Głównej Komisji Rewizyjnej roczne sprawozdanie finansowe i sprawozdanie z działalności nie później niż do końca kwietnia następnego roku. Uchwały Zarządu Głównego zapadają zwykłą większością głosów (nie mniejszą jednak 4 głosy „za”) przy obecności co najmniej połowy składu Zarządu Głównego. W przypadku równej ilości głosów decyduje głos Przewodniczącego posiedzenia. Każdy członek Zarządu, który w głosowaniu jawnym głosował przeciwko uchwale, może przy podpisywaniu protokółu zgłosić zdanie odrębne. W uzasadnionych przypadkach, jawne głosowanie nad przyjęciem uchwały, może się odbyć drogą korespondencyjną przy zachowaniu zasady udziału wszystkich członków Zarządu i złożeniu indywidualnych podpisów pod pełnym tekstem uchwały. Główna Komisja Rewizyjna §17 Główna Komisja Rewizyjna jest kolegialnym organem kontroli i nadzoru, odrębnym od władz Towarzystwa i nie podlegającym im w zakresie wykonywania kontroli wewnętrznej lub nadzoru. Główna Komisja Rewizyjna składa się 3 - 5 członków wybieranych przez Zjazd Delegatów. Główna Komisja Rewizyjna konstytuuje się na pierwszym posiedzeniu wybierając spośród siebie przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego i sekretarza. WYKREŚLONY WYKREŚLONY Komisja działa na podstawie Regulaminu zatwierdzonego przez Zjazd Delegatów. Członkowie Głównej Komisji Rewizyjnej: 1). nie mogą być członkami Zarządu Głównego i Zarządów Oddziałowych Towarzystwa i oddziałowych Komisji Rewizyjnych ani pozostawać z członkami tych organów w związku małżeńskim, wspólnym pożyciu, w stosunku pokrewieństwa, powinowactwa lub podległości służbowej, 2). nie mogą być osobami skazanymi prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe, 3). wykonują swoje obowiązki nieodpłatnie, mając jedynie prawo do zwrotu uzasadnionych kosztów. §18 Główna Komisja Rewizyjna jest obowiązana do: 1). stałego i kompleksowego nadzorowania działalności Towarzystwa ze szczególnym uwzględnieniem gospodarki finansowej, 2). przeprowadzania badania rocznych sprawozdań finansowych i ogólnych Towarzystwa nie później niż w ciągu 30 dni od przesłania zatwierdzonych sprawozdań przez Zarząd Główny oraz przedstawienie Zarządowi Głównemu i Radzie Naczelnej wyników tego badania, 3). składania Zjazdowi Delegatów sprawozdania ze swej działalności za okres między Zjazdami, 4). postawienia wniosków na Zjeździe Delegatów w sprawie udzielenia absolutorium ustępującemu Zarządowi Głównemu, Główna Komisja Rewizyjna może żądać od Rady Naczelnej, Zarządu Głównego, Zarządów Oddziałów, ich członków oraz pracowników Towarzystwa wszelkich wyjaśnień i materiałów, przeglądać księgi i dokumenty oraz sprawdzać stan majątku Towarzystwa. Przewodniczący Głównej Komisji Rewizyjnej lub inny upoważniony członek Komisji ma prawo uczestniczenia w zebraniach Zarządu Głównego, Zarządów Oddziałów i Rady Naczelnej z głosem doradczym. Uchwały Komisji Rewizyjnej zapadają zwykłą większością głosów (nie mniejszą jednak 3 głosy „ za”) przy obecności co najmniej połowy składu Komisji. 1). W przypadku równej ilości głosów decyduje głos Przewodniczącego. 2). Każdy członek Komisji, który w głosowaniu jawnym głosował przeciwko uchwale, może przy podpisywaniu protokółu zgłosić zdanie odrębne. 3). W uzasadnionych przypadkach, jawne głosowanie nad przyjęciem uchwały, może się odbyć drogą korespondencyjną przy zachowaniu zasady udziału wszystkich członków Komisji i złożeniu indywidualnych podpisów pod pełnym tekstem uchwały. Sąd Honorowy §19 Sąd Honorowy składa się z przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego, sekretarza i 2 członków. Sąd Honorowy konstytuuje się na swym pierwszym posiedzeniu. Sąd Honorowy działa na podstawie regulaminu. Kadencja Sądu Honorowego trwa 3 lata, tj. od Zjazdu zwyczajnego do Zjazdu zwyczajnego. §20 Do zadań Sądu Honorowego należy rozpatrywanie spraw spornych natury etyczno-moralnej pomiędzy członkami Towarzystwa. Od orzeczeń Sądu Honorowego przysługuje odwołanie do Rady Naczelnej. Odwołanie powinno być wniesione na adres Zarządu Głównego w ciągu 3 miesięcy od wydania orzeczenia przez Sąd Honorowy. W przypadku rezygnacji z pełnienia w/w funkcji przez członka Sądu Honorowego lub ustania jego członkostwa w Sądzie Honorowym z jakiejkolwiek innej przyczyny, Sąd ma prawo: 1). powierzyć pełnienie tej funkcji piastowanej w ramach Sądu Honorowego przez byłego członka tego Sądu innemu członkowi Sądu Honorowego, 2). uzupełnić swój skład przez kooptację osoby, będącej członkiem rzeczywistym – w pierwszym rzędzie z grona osób, które kandydowały w wyborach do Sądu Honorowego. Do Sądu Honorowego § 15 pkt 5–8 niniejszego Statutu stosuje się odpowiednio, z tym, że o podjęciu uchwały w przedmiocie uzupełnienia swojego składu w trybie kooptacji Sąd informuje Zarząd Główny i Radę Naczelną. VI. Oddziały Terenowe §21 Oddziały terenowe powoływane są przez Zarząd Główny. Oddziały terenowe realizują statutowe cele Towarzystwa na obszarze swego działania. Oddziały terenowe mogą posiadać osobowość prawną. Zarządy Oddziałów terenowych działają na podstawie uchwalonych przez siebie regulaminów, które podlegają zatwierdzeniu przez Zarząd Główny. Przyjmowanie i wykluczanie członków należy do kompetencji Zarządów Oddziałów. Skargi, zażalenia i zapytania zarządów oddziałów terenowych oraz skargi członków oddziałów terenowych na decyzje Zarządów oddziałów terenowych rozpatruje ZG §22 Walne zebranie członków Oddziału obraduje w oparciu o ustalenia regulaminu Walnego Zebrania zatwierdzonego przez Zarząd Główny. Nadzwyczajne zebranie członków Oddziału może być zwołane przez Zarząd Główny lub Zarząd Oddziału w każdym czasie. Zarząd Oddziału obowiązany jest zwołać Nadzwyczajne Zebranie w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od zgłoszenia żądania przez: 1). Główną lub Oddziałową Komisję Rewizyjną 2). Radę Naczelną, 3). co najmniej połowę członków rzeczywistych Oddziału uprawnionych do głosowania. Walne Zebranie członów Oddziału wybiera ze swego składu Prezesa Oddziału. Walne Zebranie Członków Oddziału wybiera ze swego grona Zarząd Oddziału w ilości 5-8 osób i oddziałową Komisję Rewizyjną w składzie 3-5 osób i odpowiednią ilość delegatów na Zjazd Delegatów. §23 Kadencja Zarządu Oddziału trwa 3 lata. Na swym pierwszym posiedzeniu Zarząd Oddziału wybiera ze swego grona Skarbnika i Sekretarza Uchwały Zarządu zapadają zwykłą większością głosów (nie mniejszą jednak 4 głosy „ za” przy obecności co najmniej połowy składu Zarządu. W przypadku równej ilości głosów decyduje głos Przewodniczącego posiedzenia. Każdy członek Zarządu, który w głosowaniu jawnym głosował przeciwko uchwale, może przy podpisywaniu protokółu zgłosić zdanie odrębne. W uzasadnionych przypadkach, jawne głosowanie nad przyjęciem uchwały, może się odbyć drogą korespondencyjną przy zachowaniu zasady udziału wszystkich członków Zarządu i złożeniu indywidualnych podpisów pod pełnym tekstem uchwały. W przypadku rezygnacji z funkcji przez członka Zarządu Oddziału lub ustania jego członkostwa w Zarządzie Oddziału z jakiejkolwiek innej przyczyny, Zarząd ma prawo: 1). powierzyć pełnienie funkcji piastowanej w ramach Zarządu Oddziału przez byłego członka tego Zarządu innemu członkowi Zarządu Oddziału, 2). uzupełnić swój skład przez kooptację osoby, będącej członkiem rzeczywistym - w pierwszym rzędzie z grona osób, które kandydowały w wyborach do Zarządu. W trybie uzupełnienia, o którym mowa w pkt. 5 b) powyżej, można dokooptować nie więcej niż 1/3 składu Zarządu. Decyzję w sprawie uzupełnienia swojego składu poprzez kooptację Zarząd Oddziału podejmuje w trybie Uchwały i informuje o Zarząd Główny i Radę Naczelną. W przypadku, gdy skorzystanie przez Zarząd Oddziału z uprawienia do uzupełnienia swojego składu w trybie kooptacji nie jest możliwe z uwagi na ograniczenie wynikające z pkt. 6 zd. 2 oraz w pkt. 7 powyżej, do uzupełnienia składu Zarządu Oddziału poprzez wybór brakującego członka Zarządu uprawnione jest Walne zebranie członków Oddziału. Kadencja członka Zarządu Oddziału wybranego w sposób przewidziany w pkt. 6 zd. 2 powyżej upływa wraz z końcem kadencji całego Zarządu Oddziału. §24 WYKREŚLONY VII. Składanie oświadczenia woli i dokumentowanie działalności §25 Składanie oświadczenia woli w imieniu Towarzystwa wymaga podpisów dwóch członków Zarządu Głównego. W trybie określonym w ust. 1 Zarząd Główny może ustanawiać pełnomocników dla spraw szczególnych. Posiedzenia Zjazdu Delegatów, Rady Naczelnej, Zarządu Głównego, Zarządów Oddziałów, Głównej i Oddziałowych Komisji Rewizyjnych oraz Sądu Honorowego winny być protokołowane zgodnie z zasadami przyjętymi w odpowiednich regulaminach. VIII. Likwidacja §26 Likwidacja Towarzystwa następuje w drodze uchwały Zjazdu Delegatów podjętej większością 2/3 głosów obecnych i głosujących. W razie likwidacji Towarzystwa, o przeznaczeniu jego majątku decyduje Zjazd Delegatów zwykłą większością głosów obecnych i głosujących. Koszty likwidacji pokrywa się z majątku Towarzystwa.

Polskie Towarzystwo Pediatryczne . Zarząd Główny Prezydium Zarządu: Zarząd Główny PTP. 00-867 Warszawa, Al. Jana Pawła II 27 tel./fax: 22 864 11 67.

W tej kategorii znajdują się Organizacje Pożytku Publicznego prowadzące swoje działania w zakresie: Ekologia i ochrona zwierząt. Schroniska dla zwierząt, Ochrona ginących gatunków, Działania na rzecz praw zwierząt. «23242526272829» Wyświetlono od 251 do 260 (z 588) organizacji Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika Edukacja i wychowanie Ochrona środowiska Ochrona zwierząt Kraków , woj. małopolskie KRS: Polskie Towarzystwo Stwardnienia Rozsianego - Oddział Łódź Dziedzictwo narodowe Edukacja i wychowanie Leczenie, profilaktyka, zdrowie Ochrona środowiska Ochrona zwierząt Pomoc osobom starszym i chorym Religie Łódź , woj. łódzkie KRS: Polskie Towarzystwo Tatrzańskie - Zarząd Główny Dziedzictwo narodowe Ochrona środowiska Ochrona zwierząt Sport, turystyka, rekreacja Kraków , woj. małopolskie KRS: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze - Oddział Międzyuczelniany w Warszawie Dziedzictwo narodowe Edukacja i wychowanie Leczenie, profilaktyka, zdrowie Ochrona środowiska Ochrona zwierząt Sport, turystyka, rekreacja Warszawa , woj. mazowieckie KRS: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze - Zarząd Oddziału w Mińsku Mazowieckim Dziedzictwo narodowe Edukacja i wychowanie Ochrona środowiska Ochrona zwierząt Sport, turystyka, rekreacja Mińsk Mazowiecki , woj. mazowieckie KRS: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawczego - Oddział Zakładowy w Głogowie Dziedzictwo narodowe Edukacja i wychowanie Leczenie, profilaktyka, zdrowie Ochrona środowiska Ochrona zwierząt Sport, turystyka, rekreacja Żukowice , woj. dolnośląskie KRS: Polskie Towarzystwo Walki z Kalectwem - Oddział w Jeleniej Górze Dziedzictwo narodowe Edukacja i wychowanie Leczenie, profilaktyka, zdrowie Ochrona środowiska Ochrona zwierząt Pomoc osobom starszym i chorym Prawa człowieka Jelenia Góra , woj. dolnośląskie KRS: Polskie Towarzystwo Zdrowia Publicznego Dziedzictwo narodowe Edukacja i wychowanie Ochrona środowiska Ochrona zwierząt Sport, turystyka, rekreacja Łódź , woj. łódzkie KRS: Polskie Towarzystwo Ziemiańskie Edukacja i wychowanie Ochrona środowiska Ochrona zwierząt Pomoc dzieciom Prawa człowieka Warszawa , woj. mazowieckie KRS: Pomorska Fundacja Pomocy Marynarzom "Peryskop" Dziedzictwo narodowe Edukacja i wychowanie Leczenie, profilaktyka, zdrowie Ochrona środowiska Ochrona zwierząt Pomoc osobom starszym i chorym Prawa człowieka Kołobrzeg , woj. zachodniopomorskie KRS: «23242526272829» Wyświetlono od 251 do 260 (z 588) organizacji
Życzenia ziemiańskie na Święta Wielkanocne 2023; Ogólnopolskie obchody 200 rocznicy śmierci współzałożyciela Legionów Polskich we Włoszech – gen. dyw. Antoniego Amilkara Kosińskiego; Wspomnie Przyjaciela; Archiwum. Maj 2023 (2) Kwiecień 2023 (1) Marzec 2023 (1) Luty 2023 (3) Grudzień 2022 (1) Październik 2022 (3) Czerwiec 2022 (1) Polskie Towarzystwo Tatrzańskie w swojej działalności przestrzega także innych ograniczeń, jakie wynikają z przepisów dotyczących organizacji pożytku publicznego. Rozdział IX Zmiana statutu i rozwiązanie PTT § 53. Wniosek o zmianę statutu PTT może przedstawić Zarząd Główny albo połowa Oddziałów. W zgodzie z § 9 Statutu Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego Zarząd Główny zwołuje Zjazd Delegatów (zwyczajny) Stowarzyszenia. Odbędzie się on dnia 20 maja w Sali Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk (IHPAN) w Warszawie (ul. Rynek Starego Miasta 29/31). Pierwszy termin: godz. 10.00, drugi termin: godz. 10.30. - więcej . 413 341 310 404 415 231 57 425

polskie towarzystwo ziemiańskie zarząd główny