Traktuje jak przyjaciela. W łożku klapa. Chcę rozwodu bo to dalej nie ma sensu. On się nagle ockną i chce naprawiać, ale ja wiem ze ta jego zmiana będzie trwała góra 2 tygodnie. Czy da
Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Piszę do Was, ponieważ sama już nie mam pomysłu co i jak zrobić, żeby ratować ten związek. Wszystko zaczęło się od tego, że mąż trafił do ZK. Tak- to chyba był początek zdarzeń, które teraz finalizują się moim a może i naszym dramatem. Po tym, jak męża zabrano zostałam sama z dziećmi. W koszmarnej sytuacji zarówno psychicznej, jak i materialnej.. Najbliższa rodzina raczej się nami nie interesowała. Albo mieli nas w nosie, albo ograniczali się do pomocy materialnej w stopniu nie pozwalającym nam na śmierć głodową. O pracy mogłam tylko pomarzyć- córeczka jest mała, chorowita- nie dało rady podjąć zatrudnienia. Więc bieda aż piszczała po kątach. Zasiłki z MOPS-u były absolutnym minimum. Słowem dno i kupa mułu. Było mi skrajnie ciężko, ale już mi się wydało, że się "ogarnęłam" psychicznie ( choć nie obce mi były myśli samobójcze) znalazłam sobie "cel"- sprawić, żeby mąż otrzymał przerwę w odbywaniu kary- w sumie jedyny nasz ratunek przed upadkiem na samo dno ekonomiczne. I wtedy stało się tak, że pieniędzy nie było, dzieci były, w domu znów obudziła się nędza i zjawił się "on". Chyba wyczuł "łatwą ofiarę", bo zaproponował "układ"... Wiadomo- coś za coś... A ja- jak ostatnia idiotka na to poszłam. Spotkaliśmy się cztery razy. On miał co chciał, ja miałam za co kupić najpotrzebniejsze rzeczy do domu, czym w piecu napalić.... A później mąż dostał tą wymarzoną przeze mnie i wyśnioną przerwę. i już następnego dnia dowiedział się o tym... Przyznaję się- kłamałam. umniejszałam swoją winę, nie chciałam o wszystkim powiedzieć. A on drążył i drążył. Teraz wie o wszystkim. I teraz po ponad trzech miesiącach wszystko się sypie. On widzi tylko sam fakt i to, co zrobiłam. Ja widzę też powody, które mnie do tego skłoniły. Dla niego są to tylko czcze wymówki, bo " mogłam przecież coś wymyślić" Nie musiałam zrobić z siebie pani lekkich obyczajów. Rozumiem go. Bo to nie jest łatwe ani proste. Zmagam się z poczuciem winy, Teraz on mówi o rozwodzie. Pewnie i ma rację i prawo tak zrobić. Ale ja go przecież kocham... I już nie wiem co zrobić, żeby odwrócić bieg wydarzeń... Gośka J. Urząd Wojewódzki/Wydział Bezpieczeństwa i Zarządzania Kr... Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Monika Wełna:Dla niego są to tylko czcze wymówki, bo " mogłam przecież coś wymyślić" Hm...on wymyślił ZK, w którym niczego mu nie brakowało. Miał żarcie za darmo, kolegów, telewizję itd...Ty za to zostałaś bez środków do życia. Szkoda, że on nie widzi w tym swojego wkładu. Za co go zamknęli? Nie musiałam zrobić z siebie pani lekkich obyczajów. Na tamtą chwilę musiałaś wykarmić dzieci i nie myślałaś o ewentualnych "konsekwencjach". Każdy popełnia błędy. Robiłaś to dla dzieci, by im było ciepło. Nie bądź dla siebie zbyt go. Bo to nie jest łatwe ani proste. Zmagam się z poczuciem winy, Biedulek...Teraz on mówi o rozwodzie. Pewnie i ma rację i prawo tak zrobić. Ale ja go przecież kocham... I już nie wiem co zrobić, żeby odwrócić bieg wydarzeń... Szkoda, że kiedy doprowadził do biedy swoją rodzinę nie widział w tym swojej winy i Waszego prawa do godnego życia. Gośka J. Urząd Wojewódzki/Wydział Bezpieczeństwa i Zarządzania Kr... Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Monika Wełna: Jakie masz wykształcenie? Co robiłaś zawodowo? Czy Twój mąż miał wcześniej problemy z prawem? Za co go wsadzili? Pytałaś w MOPSie o szkolenia dla wykluczonych zawodowo (PAW - taki mają program)? Jak myślisz-czemu rodzina niechętnie Ci pomaga? On Cię zmusił do małżeństwa?Gośka J. edytował(a) ten post dnia o godzinie 19:56 Rafał Winnicki PKO BP Departament Restrukturyzacji i Windykacji Klienta ... Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Monika Wełna:I już nie wiem co zrobić, żeby odwrócić bieg wydarzeń... Biegu zdarzeń nie odwrócisz.... jeżeli zrobiłaś to z powodów materialnych to nie masz się czego wstydzić - musiałaś zapewnić byt rodzinie, którego "on" nie był w stanie zapewnić.... To on ma powód do wstydu, że nie zapewnił Wam bezpieczeństwa. Życie płynie dalej, skup się na dzieciach. RaV Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Zrobiłaś to dla dzieci. To Ty poświęciłaś własne poczucie godności aby zapewnić im jakikolwiek sposób na przetrwanie. Martwiące jest to, że Twój mąż był w ZK. Czy on jest wobec Ciebie agresywny? Czy upokarza Cię psychicznie lub fizycznie w tym momencie? Jesteś zbyt ostra dla siebie. Zostałaś sama bez środków do życia. Nie miałaś w nikim oparcia. A już na pewno nie miałaś i nie masz go w mężu. Jeszcze na dodatek to dzięki Tobie jest teraz na wolności. Nie pozwól, aby niszczył Ciebie za to, że sam nie jest w stanie zapewnić bytu rodzinie. Co innego zdrada wynikająca z chwilowego zadurzenia a co innego sprzedanie siebie samej dla dobra potomstwa. Marek G. Patrz, którędy idziesz byś nie stąpnął na kawałek Lasu pr... Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Rzeczywiście nie ma sensu sprawy "rozbijać na atomy". W tej sytuacji, o której piszesz nie ma winnych. Spróbuj postawić mężowi sprawę jednoznacznie i twardo. Oczywiście męska duma jest naruszona, ale to kwestia podejścia. Nie znam człowieka, ale jeśli będziesz rozmawiać z pozycji "zrobiłam źle i jestem kobietą upadłą" oboje przegracie. 3maj się. Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Ale przepraszam,czy mąż będąc w wiezieniu też sobie pozwolił na "ujście" swojemu napięciu? Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Odpowiem "hurtowo". Więzienie oczywiście było konsekwencją wcześniejszych nieodpowiedzialnych zachowań męża. W skrócie- prowadził pod wpływem alkoholu. Podczas jego nieobecności musiałam zrezygnować z pracy, na której bardzo mi zależało, o którą walczyłam, i która mogła zapewnić godziwe warunki życia nie tylko mnie i dzieciakom, ale także i jemu. Wykształcenie mam zasadnicze. A rodzina się wypięła, bo " jak sobie wzięłaś takiego męża- to tak masz". A moja teściowa wręcz stwierdziła, że to moja wina, że on trafił do ZK. On tam za kratami był "kryształowy". Tak o sobie mówi i wprost powiedział, że wolałby nie wychodzić, niż wyjść i dowiedzieć się co powód raczej nie ma dla niego większego znaczenia. Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. A gdybyś miała powiedzieć za co go kochasz? Jakie korzyści, wartości wynosisz z tej relacji? Pomiń przy tym proszę fakt, że jest mężem i ojcem twoich dzieci. Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. A kocha się "za coś", czy tak po prostu??? Nigdy nie robiłam bilansu zysków i strat. Ale wiem na pewno, że potrzebuję jak powietrza jego ciepła i miłości, akceptacji. konto usunięte Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Kochanie "tak po prostu" powinno odnosić się wyłącznie do dzieci. Z takiego podejścia do partnerstwa rodzą się tysiące tomików poezji. Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Uderzyły mnie Twoje słowa, że potrzebujesz jego miłości i akceptacji jak powietrza. Jak powietrza to potrzebujesz tylko powietrza. Wiem co piszę, bo kiedyś to przerabiałam sama. To pragnienie miłości jakiejś osoby, która w dodatku nie ma specjalnie potrzeby okazywania Ci takich uczuć, a może nawet ich doznawania, to jest bajeczka, którą sobie same opowiadamy. Fikcja, snucie marzeń, życie mrzonkami. Ja widzę to tak, jakby okazywanie przez niego miłości i akceptacji usprawiedliwiło w Twoich oczach uprawianie seksu za pieniądze. Ale tak naprawdę to Ty oceniasz ten fakt nagannie, Ty tego nie akceptujesz. Wydaje mi się, że gdybyś oceniała się całkiem inaczej, skrajnie: Jestem dumna z tego, że jestem silną kobietą, dobrą matką, że dla dobra moich dzieci zdecydowałam się "puścić za kasę", mimo, że to łamało moje zasady, że wolałabym być "porządną" a nie "upadłą" kobietą. Ale mimo to, zapewniłam konieczne do życia pieniądze sobie i dzieciom. Dałam radę. Gdybyś tak to oceniała, to zdanie Twojego męża nie dotykało by Cie tak bardzo a może i wcale. A jak chciałby odejść to zachowałabyś wspomnienia z waszego życia i puściła go wolno. Ty jesteś taka- jesteś zdolna uprawiać seks za pieniądze, żeby Twoje dzieci miały co jeść. Więc On musi to przyjąć, jeżeli chce być z Tobą a potem, jak mu zależy żeby się to nie powtórzyło, to niech nie wsiada po pijaku za kierownicę. A jak nie umie się z tym pogodzić, to niestety Ty wpływu na to nie masz i możesz sobie stawać na rzęsach. Moim zdaniem jest 1:1 mąż miał gdzieś ryzyko i jechał po pijanemu, odsiedział swoje i wyszedł, może się czegoś nauczył. Ty też zaryzykowałaś, teraz Twoje małżeństwo jest na zakręcie. Nie wiadomo jak się skończy, niezależnie od rezultatu żyjesz dalej. Z każdej sytuacji,nawet najgorszej można wyciągnąć jakieś korzyści. Jest to opisane w przysłowiu "co mnie nie zabije to mnie wzmocni"Monika Cichoń edytował(a) ten post dnia o godzinie 10:32 Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Monika Wełna: A kocha się "za coś", czy tak po prostu??? Nigdy nie robiłam bilansu zysków i strat. Ale wiem na pewno, że potrzebuję jak powietrza jego ciepła i miłości, akceptacji. Świadomość jest dobra. To taka kontrola jakości. Jak wiesz za co kochasz, to wiesz kiedy miłość przestaje być miłością, a staje się tylko uzależnieniem. Na ile w skali od 1-10 (10=max) oceniasz miłość, ciepło i akceptację, które otrzymujesz od męża? Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Monika Wełna: A kocha się "za coś", czy tak po prostu??? Nigdy nie robiłam bilansu zysków i strat. Ale wiem na pewno, że potrzebuję jak powietrza jego ciepła i miłości, akceptacji. Monika, jakie ty widzisz wyjście z sytuacji? Jak chciałabyś, aby wasze życie sie ułożyło? Jak twój mąż widzi przyszłość i co ma mu dać rozwód? pozdrawiam ciepło Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Monika Wełna: Piszę do Was, ponieważ sama już nie mam pomysłu co i jak zrobić, żeby ratować ten związek. Wszystko zaczęło się od tego, że mąż trafił do ZK. Tak- to chyba był początek zdarzeń, które teraz finalizują się moim a może i naszym dramatem. Po tym, jak męża zabrano zostałam sama z dziećmi. W koszmarnej sytuacji zarówno psychicznej, jak i materialnej.. Najbliższa rodzina raczej się nami nie interesowała. Albo mieli nas w nosie, albo ograniczali się do pomocy materialnej w stopniu nie pozwalającym nam na śmierć głodową. O pracy mogłam tylko pomarzyć- córeczka jest mała, chorowita- nie dało rady podjąć zatrudnienia. Więc bieda aż piszczała po kątach. Zasiłki z MOPS-u były absolutnym minimum. Słowem dno i kupa mułu. Było mi skrajnie ciężko, ale już mi się wydało, że się "ogarnęłam" psychicznie ( choć nie obce mi były myśli samobójcze) znalazłam sobie "cel"- sprawić, żeby mąż otrzymał przerwę w odbywaniu kary- w sumie jedyny nasz ratunek przed upadkiem na samo dno ekonomiczne. I wtedy stało się tak, że pieniędzy nie było, dzieci były, w domu znów obudziła się nędza i zjawił się "on". Chyba wyczuł "łatwą ofiarę", bo zaproponował "układ"... Wiadomo- coś za coś... A ja- jak ostatnia idiotka na to poszłam. Spotkaliśmy się cztery razy. On miał co chciał, ja miałam za co kupić najpotrzebniejsze rzeczy do domu, czym w piecu napalić.... A później mąż dostał tą wymarzoną przeze mnie i wyśnioną przerwę. i już następnego dnia dowiedział się o tym... Przyznaję się- kłamałam. umniejszałam swoją winę, nie chciałam o wszystkim powiedzieć. A on drążył i drążył. Teraz wie o wszystkim. I teraz po ponad trzech miesiącach wszystko się sypie. On widzi tylko sam fakt i to, co zrobiłam. Ja widzę też powody, które mnie do tego skłoniły. Dla niego są to tylko czcze wymówki, bo " mogłam przecież coś wymyślić" Nie musiałam zrobić z siebie pani lekkich obyczajów. Rozumiem go. Bo to nie jest łatwe ani proste. Zmagam się z poczuciem winy, Teraz on mówi o rozwodzie. Pewnie i ma rację i prawo tak zrobić. Ale ja go przecież kocham... I już nie wiem co zrobić, żeby odwrócić bieg wydarzeń... Pani Moniko Kieruję te słowa zarówno do Pani jak również i do Pani męża. Pozwoli Pani,że nie odniose sie tu do oceniania ani słuszności ani zasadności tego co Pani zrobiła,żeby zapewnić JEDZENIE I PODSTAWOWE POTRZEBY DZIECIOM Nie mam do tego ani moralnego prawa ani odpowiedniej wiedzy co do okoliczności i nie jest ona mnie do niczego potrzebna. nATOMIAST NAPISAŁA pANI BARDZO ISTOTNA W SUMIE INFORMACJE,KTÓRA ZARÓWNO DLA pANI JAK I pANI MĘZA WSKAZUJE, ŻE TAK NA PRAWDĘ TO TYLKO NA SIEBIE MOŻECIE LICZYĆ A gdzioe te stada 'ludzkich hien i pasożytów",którzy 'podocxzepiani byli do Was jak było wszystko w porządku"??!!!!!!!!!!!!! A gdzie Ci,którzy są WASZĄ RODZINA?!!!!!!!!!!!,BO TZW"PARĘ GROSZY" jako pomoc to jest istotna rzecz,ale czy wszystko? Myślę,że Pani Mąż powinien być wdzięczny losowi,że ma tak silną Kobietę,która nie zawacha sie przed niczym dla dobra Rodziny. A podstawowe pytanie CZY MIAŁ GDZIE WRÓCIĆ I CZY OBOK SIEBIE MA OSOBĘ KTÓRA CHCE STANĄĆ OBOK?!!!!!!! Proszę pamiętać,ż "rany po pobycie TAM i niejednokrotnie nie tylko psychiczne" goja się bardzo długo,i raczej zamiast myśleć o rozwodzie sądzę,że powinniście może poprosić o wsparcie albo psycholaga albo mąż niech odszuka Fundacje a jest ich kilka stworzone przez ludzi i dla ludzi,którzy tam byli. Natomiast jesli już to tak naprawdę może powinniście razem zweryfikować Waszych"PRZYJACIÓŁ" I "RODZIN" pod kątem tego gdzie byli jak byliście w potrzebie?!!!!!!!! I nie wsłuchujcie się w te różne "madre głowy"moralizujace,bo jedyne co potrafia to jak widac "pouczać"i"nauczać" a w szczególności jak na własnym tyłku nie doświadczyli tego a maja wiedzę z "magla", Teraz tak na prawdę to Pani walka o rodzine sie zaczyna i Pani mąż też powinien zobaczyć i zrozumieć,że tak na prawdę ma obok siebie kogoś kto go na prawdę kocha i jest to JEDYNA OSOBA NA KTÓRA MOŻE LICZYĆ W POTRZEBIE!!!!!!!!!! a JAK JUŻ PRAGNIE ZEMSTY TO NIECH PANI DA MU RAZ LEGALNIE"PÓŚĆ NA BABY"(przepraszam za te baby} i będzie remis. Tylko,żeby nie wpadł "w nałóg jak by co. Pozdrawiam Ponieważ w tym temacie posiadam rzetelną i prawdziwą wiedzę(a nie maglarskie nowinki) to ,a moga Wam sie przydać to skontaktujcie sie napriv. Proponuję tylko może takie małe doświadczenie .... USIĄDŹCIE OBOK SIEBIE TAK BEZ EMOCJI POPATRZCIE NA DZIECI I NIECH KAŻDE Z WAS ZASTANOWI SIĘ CO CHCECIE ZAFUNDOWAĆ TYM DZIECIAKOM I CZYM ONE SOBIE NA TO ZASŁUŻYŁY NA TO PIEKŁO KTÓRE CHCECIE IM ZAFUNDOWAĆ. pozdrawiam Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Teraz stoimy na rozdrożu. Zapytałam go, co go przy mnie trzyma, skoro jestem taka zła, tak bardzo go skrzywdziłam. I on tego nie wie. Niby nie akceptuje faktów, niby jestem ...( tu proszę wstawić epitety dotyczące pań nieciężkich obyczajów), niby to bez sensu...A jednak nie zdobędzie się na rozwód. Nie wiem, czy czeka, aż ja pierwsza zrobię ten krok, czy liczy na to, że zmusi mnie do tego swoim zachowaniem... Nie zatrzymywałabym go przy sobie na siłę. Ale kiedy mu powiedziałam, że jest ze mną, bo potrzebuje mknie do kontynuacji przerwy w odbywaniu kary- to oczywistym jest to, że bez mojej pomocy nie ma szans na dalszą chwilkę wolności. Bo to ja ją wychodziłam, wyprosiłam, wybłagałam. Bo to ja stałam na głowie, żeby przekonać sąd, że on MUSI wyjść, być z nami. I wyszedł. Jako jedyny z kilkudziesięciu osób starających się o to. Ale to teraz już się nie liczy w jego oczach. Rzucił mi to w twarz jak jakiś ochłap. I następna rzecz- bo TAM mi się chciało robić to i tamto- a z nim mi się nie chce. A mnie się nie chce- bo w głowie aż huczy od kłopotów i nie mogę się uwolnić od tego nawet w nocy. Nie potrafię mu tego wytłumaczyć... Jestem coraz bardziej bezradna, bo cokolwiek bym nie zrobiła, cokolwiek nie powiedziała- to moje słowa, zanim trafią do niego w magiczny sposób tracą sens i znaczenie jakie im nadałam. On wywleka je na drugą stronę. I z góry zakłada, że kłamię. Bo kiedy się dowiedział o tym co zrobiłam to od razu nie " wyspowiadałam się", tylko starałam się przemilczeć pewne fakty. Ze strachu i żeby nie ranić jeszcze bardziej. A- jego zdaniem- powinnam od razu wszystko powiedzieć. Rozmawiał z tamtym człowiekiem, wypytywał go o szczegóły. Najbardziej intymne teraz jeśli moje słowa różnią się w jakiś sposób od tego, co on mu powiedział- to znaczy, że kłamię. Nie potrafię tego zwalczyć.... To wszystko mnie przerasta. Jestem już zmęczona... Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Monika Wełna: Teraz stoimy na rozdrożu. Zapytałam go, co go przy mnie trzyma, skoro jestem taka zła, tak bardzo go skrzywdziłam. I on tego nie wie. Niby nie akceptuje faktów, niby jestem ...( tu proszę wstawić epitety dotyczące pań nieciężkich obyczajów), niby to bez sensu...A jednak nie zdobędzie się na rozwód. Nie wiem, czy czeka, aż ja pierwsza zrobię ten krok, czy liczy na to, że zmusi mnie do tego swoim zachowaniem... Nie zatrzymywałabym go przy sobie na siłę. Ale kiedy mu powiedziałam, że jest ze mną, bo potrzebuje mknie do kontynuacji przerwy w odbywaniu kary- to oczywistym jest to, że bez mojej pomocy nie ma szans na dalszą chwilkę wolności. Bo to ja ją wychodziłam, wyprosiłam, wybłagałam. Bo to ja stałam na głowie, żeby przekonać sąd, że on MUSI wyjść, być z nami. I wyszedł. Jako jedyny z kilkudziesięciu osób starających się o to. Ale to teraz już się nie liczy w jego oczach. Rzucił mi to w twarz jak jakiś ochłap. I następna rzecz- bo TAM mi się chciało robić to i tamto- a z nim mi się nie chce. A mnie się nie chce- bo w głowie aż huczy od kłopotów i nie mogę się uwolnić od tego nawet w nocy. Nie potrafię mu tego wytłumaczyć... Jestem coraz bardziej bezradna, bo cokolwiek bym nie zrobiła, cokolwiek nie powiedziała- to moje słowa, zanim trafią do niego w magiczny sposób tracą sens i znaczenie jakie im nadałam. On wywleka je na drugą stronę. I z góry zakłada, że kłamię. Bo kiedy się dowiedział o tym co zrobiłam to od razu nie " wyspowiadałam się", tylko starałam się przemilczeć pewne fakty. Ze strachu i żeby nie ranić jeszcze bardziej. A- jego zdaniem- powinnam od razu wszystko powiedzieć. Rozmawiał z tamtym człowiekiem, wypytywał go o szczegóły. Najbardziej intymne teraz jeśli moje słowa różnią się w jakiś sposób od tego, co on mu powiedział- to znaczy, że kłamię. Nie potrafię tego zwalczyć.... To wszystko mnie przerasta. Jestem już zmęczona... Pani Moniko. Poza tym faktem,który już miał miejsce jest też codziennosć i brutalne zderzanie sie z rzeczywistością. Proszę pamietać,że w całej sytuacji bez wzgledu na motywacje i i koniecznosc dnia codziennego,patrząc od strony faceta to Pani w jakis sposób do tego si przyczynila i a biorąc pod uwage ,że maz był gdzie był o czym pisałem wczesniej niech Pani nie liczy,że to tak łatwo i szybko sie zapomina. To tkwi w facecie i tylko od niego zalezy czy i kiedy to "przetrawi". Pisze Pani,że "rozmawiał z tym facetem i wypytywał o szczegóły zamiast tak po mesku .......no moze nie bo jesyt na 'warunku",a własnie prosze zauważyć,że to tylko przerwa w odbywaniu kary i trzeba tam bedzie wrócić razem z tym co sie zdarzyło. Tylko ten to zrozumie jaki to ciezar kto z tym sie zetknal osobiscie. Trudno tu dawać jakieś rady, podtrzymuje jednak,żebyscie Państwo skorzystali z psychologa,albo przynajmniej z pomocy przez jedna z Fundacji ,już sama rozmowa męża z osobami,ktore to "odrabiały" powinna wiele mu pomóc,ale i Pani bo tam pokażą Pani jak postępować aby tego nie zniszczyć. Musi sie Pani uzbroić we wręcz anielska cierpliwosć i dac mu czas na "trawienie",co nie znaczy,ze zagłaskiwać go na śmierć albo drążyć w nieskończonosc. Przejdźcie po prostu na dzis do codziennosci,a czas sam zweryfikuje Waszę relacje. W KAŻDYM JEDNAK PRZYPADKU DOBREM BEZWZGLĘDNYM SĄ DZIECI I ICH PSYCHIKA JAK SIE ROZSTANIECIE.!!!!!!!!!!! Czasami jednk zapominamy,że drugi człowiek z którym jesteśmy też mysli i czuje,pełnojest wszędzie takich wszechwiedzących doradców jatrzących jedynie w temacie na który nie powinni sie wypowiadać,ale zawsze dana sprawa,sytuacja jest specyficzna i dotyczy wyłacznie tych osób,a nie uogólniemn,i tak na prawdę to Wy jedynie możecie z tym dać radę. Pozdrawiam i życzę powodzenia. Sławek Małgorzata A. Żywiołu nie da się przewidzieć ....jestem żywiołem . Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Moniko ....zmień proszę opis bo sądzę, że nie do końca pasuje do Ciebie :) Widzę, że wina spadała wyłącznie na Ciebie, a moim zdaniem była wynikiem toku wydarzeń . Wpadałaś w sidła, które niestety nastawiła Twój mąż, który powinien być opoką rodziny, a za swoje zachwianie trafił do "sanatorium". Czy tam mając wikt i opierunek myślał o tym w jakiej sytuacji Was zostawił ? Stało się źle, nie powiem że nie, ale większość osób zrobiłaby tak nie zdradziłaś uczucia do niego, bardziej zdradziłaś samą siebie, ale chyba nie miałaś zbyt wielu możliwości w ratowaniu rodziny. Kochasz go... jeśli i on Cię kocha równie mocno, to dobrze się nad tym wszystkim zastanowi i z czasem zapomni. :) Pozdrawiam :) Anna S. Specjalista ds. Kontrolingu Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Moniko, bardzo Tobie współczuję. Z tego, co piszesz wydaje mi się, że jesteś konkretną kobietą, silną, mocno stojącą na ziemi...choć może w tej chwili wytrąconą z równowagi. Myślę, że i Tobie i mężowi jest ciężko. Jeśli Twój mąż nie jest lekkoduchem i jazda po alkoholu nie była u niego rutyną, to pewnie też odczuł pobyt w ZK. Czasami robimy coś bezmyślnie, łudząc się, że nam się upiecze i dopiero konsekwencje tego uczą nas pokory. Być może On też z tego okresu ma trudne sprawy do "przerobienia". To jedno... Druga rzecz - żadna matka nie chce widzieć swoich dzieci w nędzy...każda zrobi, co może, żeby je przed tym ochronić. Może był na to inny sposób, ale tak jak powiedziałaś - facet widział Twój problem i to wykorzystał. Poza tym niezły z niego drań, jeśli teraz szczegóły mężowi opowiada. Monika, nie dręcz się tym- było minęło, żyć trzeba dalej. Jak człowiek jest na dnie, to popełnia błędy. Ale upadamy po to, żeby się podnieść... Podnieść się i nauczyć czegoś. Moniko, wyjdziesz z tego i też się nauczysz - będziesz silniejsza, pewniejsza siebie i może poznasz na czym polega tak naprawdę miłość. W Waszej sytuacji jest problem urażonych jego uczuć, męskiej dumy, wzgardy... Beż względu na powód, to zawsze boli. No tak już mamy... Zrozumieć powód zdrady to jedno, a wybaczyć to drugie. Bo musiałby Tobie mąż wybaczyć, żebyście mogli dalej żyć razem. A na czym polega wybaczenie? Według mnie "wybaczyć" to nie pozwolić by dane zdarzenie obróciło "monetę" miłości na jej drugą stronę - stronę nienawiści, pretensji, zemsty. jeśli wybaczam, to mam "pokój" z tą osobą. Nie wracam do problemu. Jednak można komuś wybaczyć, a jednak odejść. Bo czasami sprawy zajdą tak daleko, że już nie da się razem być. Za dużo zadanego bólu. Jeśli macie miłość, to dacie radę. Może przydałaby się pomoc psychologa, mediatora rodzinnego. Moniko, warto walczyć o związek, jeśli jest miłość, wzajemny szacunek. Jeśli nie, to tkwienie razem z lęku przed samodzielnym życiem, przez uzależnienie, z poczucia winy czy obowiązku, nie ma sensu. Związek to nie miejsce do poświęceń. I jeszcze, jeśli chodzi o dzieci... Dzieci mają większe piekło w domu bez miłości, gdzie awantury i kłonie...gdzie nienawiść. Niekiedy więcej miłości i dobroci, spokoju mają, kiedy rodzice są osobno. Moniko, wiem, bo jestem po rozwodzie i sama wychowuję i w zasadzie utrzymuję dwójkę dzieci. Powodzenia, musisz wierzyć w siebie i w to, że wszystko się ułoży... Źródłem Twojego spokoju, szczęścia i dobrobytu nie jest mąż,a Opatrzność, która czuwa nad Tobą. Tylko poproś o pomoc... konto usunięte Temat: Zdradziłam męża i teraz rozpada mi się małżeństwo. Sławomir Cherubinski: Poza tym faktem,który już miał miejsce jest też codziennosć i brutalne zderzanie sie z rzeczywistością. Echch... Nie ma to jak dobre słowo na początek dnia... Ale do adremu. Monika postąpiła źle i nic jej nie usprawiedliwia, poza emocjami związanymi z taką, a nie inną sytuacją. I tyle w tym temacie. Sprawa zamknięta - było, minęło. Facet powinien był już się otrząsnąć, wybaczyć i zrobić coś, aby ponownie do takiej sytuacji nie doszło. A jak ma uraz i doła z tego tytułu, to powinien obić mordę temu, który wykorzystał mu zonę. Moniko jakakolwiek próba dyskusji z nim nie pomoże - wyraźnie widać, ze jest zainteresowany utrzymaniem Cię w poczuciu winy i nie oczekuj od niego wybaczenia. Tak mu jest wygodnie. I ten stan rzeczy raczej się nie zmieni przez długi czas, a jedyne na co możesz liczyć, to nerwica. I przyzwyczaj się do tej myśli. Życie toczy się dalej, a jedyne ruchy jakie powinnaś wykonać, to zapewnienie dzieciom bezpieczeństwa socjalnego. Powodzenia :-)
Nie chcę mieć własnych dzieci, bo boję się, że wyrosną na przestępców”. OCEŃ: 2 / 14. Tagi: Z życia wzięte. Dwadzieścia lat po ślubie dopadł mnie kryzys. Mąż zrobił się wkurzającym marudą, seks z nim przestał mi smakować, unikałam zbliżeń, bo nie czułam nic, oprócz zmęczenia i niewygody….
Jeste¶my małżeństwem od ponad 7 lat, mamy 6-cio letni± córeczkę. Jeste¶my czynni zawodowo, niczego nam nie brakuje. Kiedy poznałam męża on wówczas był w trakcie sprawy rozwodowej. Z był± żon± ma nastoletnie dziecko. Dla męża przeniosłam się na drugi koniec Polski, zostawiaj±c rodzinę, przyjaciół, moje mieszkanie.... Zakochałam się i taka była prawda. Zaszłam w ci±żę, wzięli¶my ¶lub, urodziła się nasza upragniona córeczka. M±ż jest bardzo lubiany, jest pomocny, uważany za dobrego człowieka. W naszym małżeństwie działo się róĽnie. Niejednokrotnie byłam w towarzystwie poniżana przez męża, Ľle traktowana. Potrafił wyj¶ć z domu na 2 doby i wył±czyć telefon. Zdarzało się, że nie panował nad agresja zarówno słown± jak i fizyczn±. Jednak to ja zawsze przepraszałam, bo nie lubię sie nie odzywać długo i gniewać na oprócz 2-óch pierwszych miesięcy zwi±zku miał problemy z okazywaniem uczuć. Po ok. 5 latach przestałam się upominać i mówić mu o tym. Jak okre¶lał "tobie ci±gle mało tego przytulania i głaskania", lub na pytanie czy mnie kocha, jego odpowiedz była zawsze ta sama "jak się co¶ zmieni to Ci powiem". Ja trwałam, bo kochałam. Uwielbiałam zapach jego ciała, jego blisko¶ć i to jak dobrym i odpowiedzialnym jest tat± dla naszej córki. Dostałam propozycję lepszej pracy, wspólnie podjęli¶my decyzję, że najpierw ja się przeprowadzę z córk±, a m±ż doł±czy do nas za pół roku (miał tak± możliwo¶ć z uwagi na charakter pracy). Przeprowadziłam się, córka na okres wakacyjny była u dziadków w innym mie¶cie, m±ż jeszcze w innym. Był to trudny czas- dla nas wszystkich. Pierwsza w naszym życiu tak długa rozł±ka. Pod koniec czerwca kolega z nowej pracy zacz±ł pisać smsy do mnie. Pocz±tkowo na nie nie odpowiadałam, uznawałam, że jest to niewła¶ciwe w stosunku do męża. Jednak kolega nie odpuszczał... zaczęli¶my się spotykać na kawę, rozmawiać o wszystkim i o niczym. Nasza znajomo¶ć trwała ok. miesi±ca. Nie było sexu, bo ja tego nie potrzebowałam, gdyż wszystko o czym marzyłam miałam z mężem. Potrzebowałam przytulenia, czuło¶ci, komplementów, adorowania. Czułam się z tym dobrze... Kolega dotykał mnie po włosach, głaskał, przytulał...Wiem iz liczył na co¶ więcej, ale powiedziałam mu, że nie jestem w stanie pój¶ć z nim do łóżka. M±ż sprawdził moje billingi i zrobił straszna awanturę mi, groził mi pozbawieniem życia, ukradł mój telefon komórkowy, narobił mi wstydu w moim zakładzie pracy. Wówczas powiedziałam, że nie wytrzmam tego dłużej... Nie odzywałam się parę dni...on szukał kontaktu, prosił o rozmowę. Mówił, że Ľle zrobił, żałował. Zaczeli¶my ze soba rozmawiać, ja powiedziałam jak było, prosiłam o wybaczenie. M±ż uważa, że spałam z tym koleg±, że "się zeszmaciłam". Moje tłumaczenia nie przynosz± rezultatów. Powiedziałam, że zgodzę sie na wariograf. M±ż był skłonny wybaczyć mi wszystko, jednak w jego życiu pojawiła sie ....miło¶ć z podstawówki. W chwili obecnej żyjemy na 2 domy, ja z córk± w nowym mie¶cie i on w naszym wspólnym mieszkaniu. M±ż mówi o rozwodzie, ja o¶wiadczam, że nie dam mu rozwodu, bo go kocham. Prosiłam wiele razy, abysmy poszli na terapię małżeńsk±, jednak on nie jest chętny. Mówi, że nie spotyka sie z nikim, że pisał z koleżank± ze szkoły, ale to nieważne i mam się nie interesować. Okłamuje mnie bez przerwy, na¶miewa się ze mnie, że to on powinien być zazdrosny, a nie ja po tym co zrobiłam. Nie wiem co mam robić, by go odzyskać. Nie powiem, że chcę by było jak dawniej...bo nie chcę by nadal mnie Ľle traktował...ale po prostu nie wyobrażam sobie życia bez niego. Nie wiem jak mam go odzyskać. Dodam, iz kiedy przyjĽdża do nas co 2-gi weekend wówczas kłócimy się i kochamy sie bardzo, bardzo namiętnie. Wtedy czuję, że jest blisko i jest mój. Obwiniam siebie niesłychanie, że narobiłam takiego bałaganu w naszym uporz±dkowanym ¶wiecie, schudłam z nerwów przez okres 2 i pół miesi±ca 13 kg. Czuję, że mnie nienawidzi i kocha jednocze¶nie... ale nie wiem co mam dalej robić. Nie przyjmuje do wiadomo¶ci, że jaka¶ kobieta może być w naszym domu razem z nim. Teraz spijam piankę, któr± sobie naważyłam. Tak bardzo żałuję... Podpowiedzcie mi co mam robić.... Ps. z koleg± z pracy mówimy sobie sporadycznie na korytarzu tylko "cze¶ć". Strona 1 z 3 1 2 3 > rmx dnia paĽdziernika 13 2015 15:09:35 kto¶ to wkleił przed chwil± topic niżej : skopiowane z : Blog U Jagny Miałam koleżankę na studiach (umownie nazwijmy j± Zdzisia), która wdała się w romans ze swoim żonatym szefem. Ci±gnęli to rado¶nie przez jakie¶ dwa lata, zanim żona odkryła co jest grane i zrobił się kwas. Zdzisia w obawie o przyszło¶ć swego zwi±zku rzapominałar1; wzi±ć pigułkę, zaci±żyła i kategorycznie zaż±dała od ukochanego, by odszedł od żony. DOSTAJESZ TO, NA CO ZASŁUGUJESZ Zdawało jej się, że złapała pana boga za nogi. Facet rozdarty pomiędzy dwie kobiety, poszedł na żywioł, rozwiódł się i postanowił zabawy łóżkowe ze Zdzisi± upgrader17;ować do zabawy w dom. Razem z nim do ¶wieżo wynajętej kawalerki wprowadziły się dzieci z poprzedniego zwi±zku. Co prawda tylko na weekendy i ferie, ale Zdzisia i tak miała gówniarzy serdecznie do¶ć. Ze wzajemno¶ci±, bo niemal już nastoletni chłopcy nie pałali do niej ani sympati±, ani szacunkiem. Awantury o tych dwóch zago¶ciły w ich gniazdku na dobre, Zdzisia zarzucała ukochanemu, że patrzy przez palce na ich arogancki ton, ukochany twierdził, że Zdzisia jest małostkowa, a chłopcy wiele ostatnio przeszli, więc odreagowuj±. Ex-małżonka wywalczyła alimenty w wysoko¶ci znacznie przekraczaj±cej minimaln± krajow±. Dzieci żerowały na poczuciu winy ojca marnotrawnego, bez lito¶ci wyci±gaj±c z tatusia kasę na kino, lody, nowy komputer i inne niezbędne dziecku rozrywki. Płacz i płać r11; ich sytuacja finansowa stawała się dramatyczna. Kochanka w ci±ży, połogu i podczas laktacji nie była już tak interesuj±ca, jak kochanka zawsze chętna i gotowa do łóżkowych figli. Noworodek okazał się prawdziwym wrzodem na dupie, zamiast cementować zwi±zek był przyczyn± wzajemnych pretensji i żalu r11; kto przewinie, kto ma bardziej dosyć, kto jest bardziej beznadziejnym rodzicem. Chłopak Zdzisi za nic w ¶wiecie nie chciał pakować się w kolejny zwi±zek małżeński. W końcu w jednym już kiedy¶ był, dopiero co się z niego oswobodził przypłacaj±c cały interes połow± maj±tku, mieszkaniem, które przypadło żonie i alimentami na dzieciaki. Zdzisia nie mogła się pogodzić ze statusem konkubiny, więc awantury o ¶lub doł±czyły do stałego repertuary, zaraz obok tych o dzieci, pieni±dze i rkiedy¶ była¶ innar1;. KTO CHCE CUDZEGO MĘŻA? Typ kobiet, które decyduj± się na bycie t± drug± jest praktycznie zawsze ten sam. Pozbawione poczucia własnej warto¶ci naiwniaczki, które za byle ochłap zainteresowania s± gotowe ¶ci±gać majtki na ż±danie. Manipulantki, intrygantki, cwaniary. Niezbyt inteligentne, bo najwidoczniej nie s± w stanie przewidzieć końca swojej historii, choć od wieków główne scenariusze s± tylko dwa. Historia Zdzisi to przypadek pierwszy; drugi za¶ zakłada, że facet przyłapany na gor±cym uczynku daje ci solidnego kopa w dupę i z podkulonym ogonem wraca do małżonki. Desperacja kobiet w poszukiwaniu partnera zdaje się już nie mieć granic. Nie umiem sobie wytłumaczyć dlaczego laski decyduj± się na rozbijanie rodzin i małżeństw. Przecież ten facet, który tak chętnie rozkłada ci nogi jeszcze nie tak dawno przysięgał komu¶ innemu miło¶ć aż po grób. Czy to ci kobieto nie daje jakiego¶ wyobrażenia o tym, kim jest ten mężczyzna? Palantem bez sumienia, tchórzem i kłamc±. Każdy normalny człowiek, który zda sobie sprawę, że jego małżeństwo to porażka rozpoczyna żmudny proces rozwodowy. Dalsze układanie sobie życia zostawia sobie na potem, najpierw robi porz±dek z teraĽniejszo¶ci±. Ten, kto do sprawy zabiera się odwrotnie normalny raczej nie jest. Historia Zdzisi kończy się tragicznie. Zostaje samotn± matk± bez ¶rodków do życia. Kochanek znika bez słowa. Tak jak kiedy¶ odszedł od żony, tak i j± zostawia na lodzie. Zdzisia jest w szoku, nigdy by jej do głowy nie przyszło, że on mógłby tak po prostu odej¶ć. Zapomniała biedulka, że już raz zrobił to swojej żonie. Nox dnia paĽdziernika 13 2015 16:33:07 kolorowa niektórzy dostaj± szansę od losu i j± wykorzystuj± inni pozostaj± ¶ ma możliwo¶ci by¶ ,,wracaj±c" nie wdepnęła w to co da się, chcę męża ale nie chcę by był sob±.Masz szansę zmienić swoje życie,masz pracę,masz gdzie mieszkać /na dodatek w innym niż m±ż mie¶cie/ale ty chcesz...byłam w towarzystwie poniżana przez męża, Ľle traktowana. Potrafił wyj¶ć z domu na 2 doby i wył±czyć telefon. Zdarzało się, że nie panował nad agresja zarówno słown± jak i fizyczn±. Jednak to ja zawsze przepraszałam, bo nie lubię sie nie odzywać długo i gniewać na ludzi...."No o cóż miałaby¶ się gniewać przecież traktuje cię po ludzku,wolno poniżać,wyzywać ,bić-popychać, będziesz uczyć córkę,by zawsze przepraszała agresora,by się nie gniewała a tato na mamie da jej przykład praktyczny jak to należy robić Nie dasz mu rozwodu bo go kochasz,a siebie kochasz?????Dziewczyno masz szansę polubownie rozstać się z tym człowiekiem póki mu na tym zależy ,póki tamta kobieta jest obok,możesz się z nim że robisz to dla niego,rozstać się za porozumieniem. Kto¶ kto się zachowuje jak opisała¶ kto groził ci pozbawieniem życia nie rozstałby się z tob± grzecznie gdyby¶ ty tego wyobrażasz sobie życia bez niego,bez obrażania,bez wyzwisk,poniżania?Jak sobie radzisz w innym mie¶cie?dajesz radę 2 tygodnie,dasz radę miesi±c,póĽniej o terapii bez względu na to co jej bardzo albo po to by przestać być ¶lep± albo po to by drugi raz nie wybrać tego samego typu partnera. Co było powodem rozwodu z pierwsz± żon±/znasz jego wersję czy zony też/? kolorowa80 dnia paĽdziernika 13 2015 18:26:31 NOX - wiem, iż z nieznanego mi powodu mam zaniżone poczucie własnej warto¶ci. Pracuję nad tym. Mam dobr±, prestiżow± pracę, jestem wykształcona, podobno atrakcyjna, niezależna finansowo, lecz... ci±gle nie wierzę w siebie i swoje możliwo¶ci. W nowym mie¶cie radzę sobie jako¶, aczkolwiek jest mi ciężko. Nie mam tu nikogo bliskiego, jestem sama z córk±. Nie nawi±zuję żadnych relacji z mężczyznami, nawet boję się na nich patrzeć, żeby nie było, że kogo¶ uwodzę, jakby nazwał to mój m±ż "tymi kurwikami w oczach". Zawsze byłam posłusznym dzieckiem, teraz jestem posłuszn± żon±. Wierzę w dobro i wiem, że moj± ogromn± zalet± jest wiara w ludzi (w sumie nie wiem, czy to nie wada w dzisiejszych czasach). Ja zrobiłam bardzo Ľle, gdybym tylko mogła cofn±ć czas... M±ż mi powtarza, że jak była nieszczesliwa to mogłam odej¶ć z klas±, a nie mu rogi przystawiać obojętnie czy fizycznie czy emocjonalnie. Jednak już 2 lata temu chciałam, aby¶my poszli na terapię, żeby ratować nasze małżeństwo, jednak on mówił, że nie jest psychiczny i nigdzie nie będzie chodził. Moje tłumaczenia, że psycholog, to nie psychiatra nie pomogły.... Zawsze miałam odczucie, że m±ż przy mnie ma kompleksy na roĽnych płaszczyznach i dlatego tak mi dokuczał, kiedy byli¶my w towarzystwie. Wielu sytuacji, złych zdarzeń nie pamiętałam, jednak wzięłam swój stary telefon i były tam smsy sprzed roku, dwóch lat... Jednak ja nadal się obwiniam i jest to spotęgowane faktem, iż 5 dni po tym, kiedy mój m±ż zrobił mi dantejskie sceny o smsy, ogólnie kiedy ta moja znajomo¶ć wyszła na jaw zmarł mój tata na moich rękach...dostał zawału. Łzy mi lec±, kiedy o tym piszę... Pojechałam na 1 weekend do moich rodziców, gdyż była tam w wakacje córka, O godz. 21:00 podlewałam z nim trawnik, mówil mi, aby¶my sie pogodzili dla dziecka, ja miałam wówczas odmienne zdanie, on mnie prosił by walczyć, o godz: 00:20 tata dostał zawału, reanimowałam go, nie udało się..... M±ż przyjechał na następny dzień, błagał abym mu wybaczyła jego zachowanie sprzed paru dni...przytuliłam go, był ze mn±, z nami w tak trudnym okresie. Po jakim¶ czasie m±ż zacz±ł mi wmawiać, że to wszystko wydarzyło się przeze mnie. Tak naprawdę nie mogę nawet przeżyć żałoby po tacie, który był takim tat± z prawdziwego zdarzenia.... Je¶li chodzi o nowe miejsce mojego zamieszkania, to cały swój wolny czas po¶więcam córce, by nie odczuła braku taty. Czasami wracam do domu po 14 godzinach: praca, atrakcje dla dziecka- basen, angielski, inne rozrywki i zakupy... Po powrocie - normalne obowi±zki domowe. Nigdzie nie wychodzę sama, wiem, iż mogę wynaj±ć pani± opiekunkę, ale nawet nie czuję takiej potrzeby, by spotykać się z ludĽmi. Znajomy lekarz mówi, że mogę mieć depresję, ale ja wstaję do pracy, wykonuję swoje obowi±zki rodzicielskie, więc to raczej nie depresja, choć nie wiem do końca... je¶li chodzi o jego był± żonę, to oficjalnym powodem rozpadu małżeństwa był jej 2,5 letni zwi±zek z innym mężczyzn±. Nieoficjalny... nie okazywał jej uczuć, był dla niej obojętny. M±ż do mnie przyznał, że jej nie kochał, że "wpadli" i dlatego wzięli ¶lub. Ona też potwierdza t± wersję, że żyli obok siebie, bo po prostu się nie kochali. Rozwód wzięli bez orzekania o winie. Ja mu przyrzekałam, że nigdy mu takiego numeru nie wywinę, on mi wierzył, a ja zawiodłam, bo pozwoliłam, by jaki¶ mężczyzna się do mnie zbliżył. Do rmx - nie rozbiłam niczyjej rodziny, ani małżeństwa i uważam, że generalizowanie, że rozwodnicy (tyczy sie mężczyzn i kobiet) s± niepełnowarto¶ciowi jest błędem, różnie się w życiu układa, to tak jak z nale¶nikami - pierwszy, a czasem i drugi zawsze idzie do kosza elixa dnia paĽdziernika 13 2015 18:38:48 Kolorowa, absolutnie kluczowym krokiem od którego powinna¶ zacz±ć jest jak pisze Nox, terapia dla Ciebie. O mężu, który wg mnie jest głęboko zaburzony nie wspomnę, on terapii także potrzebuje, ale czy terapia odniosłaby skutek w jego przypadku, któż to wie. S± rodzaje osobowo¶ci które nie podlegaj± korekcji, nie ucz± się, nie wyci±gaj± wniosków. To może być jego przypadek, choć pewno¶ci nie ma. Co do Ciebie, można stwierdzić, już po tych paru zdaniach, że mimo niezależno¶ci finansowej, posiadania zatrudnienia, jeste¶ od męża głęboko uzależniona. To co nazywasz miło¶ci± jest niczym innym jak tylko nałogowym lgnięciem. Nie można mówić o miło¶ci tam gdzie jest przymus bycia z kim¶ kto nas nie szanuje i manifestuje to na wiele sposobów. Nie jest możliwe by dwoje zupełnie nie¶wiadomych ludzi się mogło porozumieć i to jest Wasz przypadek. Póki co, oboje odgrywacie chory cykl, tzn. kłótnie i seks. Ty piszesz, "kochamy się", cóż powinna¶ wiedzieć że prawdziwa miło¶ć może zaistnieć tylko tam gdzie jest szacunek. Wiele masz do przerobienia....bardzo wiele. Bez swojej gruntownej zmiany nie posuniesz się ani o krok dalej. Terapia - koniecznie, oraz praca nad sob±. Je¶li terapia małżeńska, to tylko po odbytych indywidualnych przez Was oboje. Poza tym zastanów się nad tym co działo się w Twoim domu rodzinnym. Sk±d¶ ten defekt przecież masz.... Komentarz doklejony: Potrafił wyj¶ć z domu na 2 doby i wył±czyć telefon. & Uwielbiałam zapach jego ciała, jego blisko¶ć i to jak dobrym i odpowiedzialnym jest tat± dla naszej córki. Takich "kwiatków" w Twoim po¶cie kolorowa jest kilka. Ten cytuję, gdyż jednoznacznie obnaża Twoje zaburzone postrzeganie męża. Czy odpowiedzialny i kochaj±cy swoje dziecko ojciec mógłby znikn±ć na dwie doby wył±czaj±c przy tym telefon? A poza tym, wiesz gdzie bywa w tym czasie oraz czym lub kim się zajmuje, czy umyka to Twojej uwadze? kolorowa80 dnia paĽdziernika 13 2015 19:35:56 Macie rację, ja naprawdę muszę pój¶ć na terapię... Mój dom rodzinny zawsze kojarzyłam z ciepłem, wspaniałym dzieciństwem, nic złego się nie wydarzyło, tak przynajmniej mi się wydaję. Sk±d u mnie takie uzależnienie od mężczyzny? Ci±gle starałam się dopasować do męża, by on był szczę¶liwy i zadowolony. Sprawiało mi to ogromn± rado¶ć, kiedy się u¶miechał, bo np. wykupiłam wycieczkę i mogli¶my wylecieć spontanicznie na wczasy. Zawsze to ja męża zaskakiwałam, robiłam niespodzianki (pozytywne) i naprawdę robiłam to z serca, by on był szczę¶liwy, wielokrotnie zapominaj±c o sobie. Oddałam mu się na 100 procent, podałam mu na dłoni cał± siebie, ale ci±gle czułam, że jestem niedostateczna, niewystarczaj±ca. W marcu br byli¶my u znajomych, m±ż żartował sobie ze mnie, że "może mnie oddać,ale reklamacji nie przyjmuje", "poci±łby¶ sie sucharami po 1 dniu życia z ni± i powiesił za nogi, żeby się szybciej wykrwawić przez nos". Zabolały mnie te słowa, jak żadne inne wypowiedziane przez niego. On uznał, że był to "taki żarcik". O¶wiadczyłam, że żart jest wtedy kiedy się wszyscy ¶miej±. Na zewn±trz ¶rodowisko odbierało nas jako zgodne, szcze¶liwe małżeństwo, ale co działo się za progiem domu to tylko ¶ciany wiedz±. Takie "wybuchy" męża nie były częste, raz na kwartał, czasami rzadziej, czasami czę¶ciej. Najgorsze było dla mnie to jego wychodzenie z domu i wył±czanie telefonu... Nie do¶ć, że narozrabiał, to jeszcze ja dzwoniłam za nim i prosiłam, by wrócił do domu...oczywi¶cie z obawy, żeby nie poszedł "na lewuchę". Nie wiem sk±d we mnie tak silny lęk na tej płaszczyĽnie. Zawsze my¶lałam - on się kiedy¶ zmieni. M±ż mnie nie zdradził, wierzę głęboko w jego słowa i zapewnienia. To ja narozrabiałam... i szczerze tego żałuję. Zacznę terapię, bo naprawdę mam bałagan w głowie, uważam się za najgorsz± suk* ze tak post±piłam i go skrzywdziłam. Dziekuję Wam za odpowiedzi.... Nox dnia paĽdziernika 13 2015 19:54:19 ja się pod tym co napisała Elixa potrzebujecie terapii ,każde z innego powodu więc żony nie kochał,nie okazywał jej uczuć bo jak mówi ,,wpadli" Po latach to każdy tak mówi. Tobie uczucia okazywał przez 2 miesi±ce po ¶lubie .Też cię nie kochał? chodziło o zajefajny seks? Takie poochrzaniam by się namiętnie godzić ? ..,, z nieznanego mi powodu mam zaniżone poczucie własnej warto¶ci..."Zostawiła¶ bezpieczny dom/z kochanym ojcem/przyjaciół, do faceta i...nikogo więcej nie znała¶.Zaczynała¶ od nowa,partner z bagażem, nie kochał ex więc kiedy znalazł kobietę swojego życia powinien nosić cię na rękach. A może dla niego sytuacja powtórzyła się ?najpierw ci±ża potem ¶ każdym razie w obcym ¶rodowisku nie dostajesz wsparcia,Krytyka szczególnie zło¶liwa,przy ¶wiadkach którzy nie stan± po twojej stronie BOLI,Nie masz się komu pożalić bo on dla znajomych jest uczynny,sympatyczny,super go¶ masz mieć poczucie własnej warto¶ci jak nie zaniżone ? On się czepia a ty by mu udowodnić że robi dobrze wyci±gasz do niego rękę. Jeżeli jest tak jak opisała¶ ,,zdradę"/a nie mam powodu nie wierzyć/m±ż widział sms,to jego reakcja jest dużo przesadzona. On ma nie tyle problemy z nieokazywaniem uczuć ile z ich okazywaniem/wybuchowo¶ć,agresja/ z brakiem to jego terapia dla on jest zbyt pewny siebie by swoje problemy dostrzec. ZnajdĽ blog,,moje dwie głowy" Moim zdaniem godzisz się na chory że on jest dobrym i odpowiedzialnym tat±.Jaki porz±dny ojciec pomiata matk± swojego dziecka?? Twój tato jak napisała¶ był porz±dnym ojcem ,twoj± mamę traktował Ľle,agresywnie,groził jej ¶mierci±? Komentarz doklejony: ja nie wierzę że znajomi uważali was za zgodne kto kto ma cztery klepki słysz±c jak cię poniża tak nie mógł pomy¶ był zażenowany jego zachowaniem dziwił się jak sobie na to pozwalasz. rekonstrukcja dnia paĽdziernika 13 2015 20:22:26 Farjerów się nie kocha, frajerów się wykorzystuje. Czym Ty się jeszcze łudzisz , Kolorowa ? Jeste¶ dla męża wła¶nie tak± frajerk±, która jest co prawda użyteczna, ale też uci±żliwa. A teraz to wielkie aj waj z jak±¶ tam zdrad± emocjonaln± . Yhm, koń by się u¶miał. No faktycznie, ależ tego wrażliwego mężczyznę potwornie skrzywdziła¶. Ojej, faktycznie aż żal gardło ¶ciska. Przecież Ty mu dziewczyno na rękę poszła¶, jemu koło dupy lata ta Twoja niby-zbrodnia. Specjalnie to wszystko wyolbrzymił, żeby mieć lepszy knebel dla Ciebie. A Ty się łudĽ dalej, że jak znikał z domu, to po to żeby kwiaty na ł±czce w±chać. Zamiast robić z siebie coraz większ± pipę i strzelać sobie nadal w stopy, to skorzystaj z dobrodziejstwa ksi±żki "Moje dwie głowy". Cósik mi się widzi , że lepiej Ci pomoże niż to bł±dzenie po omacku z psychologiem. kolorowa80 dnia paĽdziernika 13 2015 20:31:06 Wytłumaczcie mi jedn± rzecz - dlaczego ja tego wszystkiego nie widziałam i nadal boj± się zauważyć widzę, a dla Was jest oczywiste ???? Ps. on chce rozwodu bez orzekania o winie, czy zgodzić się na rozwód, czy mu nadal mówić, że nie dam mu rozwodu bo nadal go kocham.... ??? rekonstrukcja dnia paĽdziernika 13 2015 20:45:03 Szczerze? Jak Cię stać , to wynajmij detektywa i pozbieraj sobie materiał dowodowy . Przyda się i Tobie do zrzucenia łusek z powiek i do tego rozwodu, na którym tak mocno mężowi zależy. O co zakład, że facet wła¶nie jest w trakcie wymeiniania Cię na nowszy model ? Nox dnia paĽdziernika 13 2015 20:56:08 łatwiej zobaczysz czytaj±c o innych dlatego ksi±żka zaproponowana przez Rekonstrukcję to zadanie na jutro!!!!!!!.Patrz±c z boku lepiej to wszystko wiesz tylko nie interpretujesz go zmusisz do wspólnego życia?będzie wpadał na darmowy seks przy okazji odwiedzin dziecka? Nikt ci tu raczej nie powie zrób tak lub napisałam ze trafiła ci się super okazja by wyj¶ć z tego t o k s y c z n e g o zwi± ty to musisz zobaczyć w tym szansę dla siebie,na spokój,na szacunek,na lepsze życie i co najważniejsze z dala od wszystko na spokojnie. Wyolbrzymiasz swoj± winę na maksa, dobrze się stało że tu trafiła¶ bo może popatrzysz na swoje zycie z innego pkt widzenia. Strona 1 z 3 1 2 3 > Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze. Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny. Brak ocen. Logowanie Nie jeste¶ jeszcze naszym Użytkownikiem?Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować. Zapomniane hasło?Wy¶lemy nowe, kliknij TUTAJ.
Maryla Rodowicz i Daniel Olbrychski przeżyli płomienny romans w latach 70. Ich związek był szalony. Spali na sianie, gnali konno po polach i wpadali do pobliskich knajp. Choć piosenkarka i
Jasno i precyzyjnie. Najlepiej taką wiadomość przekazać bez żadnych niedomówień. Skoro już chcemy rozwieść się z mężem i dokładnie przemyślałyśmy tę sprawę, po prostu powiedzmy o tym. Nie starajmy się owinąć wszystkiego w bawełnę, ponieważ mężczyźni rzadko wgłębiają się w jakieś subtelności, docierają do nich przede wszystkim konkrety. Przygotujmy sobie zatem kilka zdań, których możemy się nawet nauczyć na pamięć. Ważne, aby zawierały one najważniejsze informacje: nie możemy dłużej być razem, zdecydowałam, że odchodzę, chcę złożyć pozew o To, że masz zamiar poinformować męża o rozwodzie, nie oznacza jednak, że musisz to zrobić z zimną miną terminatora gotowego do wykonania egzekucji. Postawa empatyczna jest jak najbardziej wskazana. Powiedz, że w pełni rozumiesz zaszokowanie męża, ale przemyślałaś swoją decyzję i nie możesz jej zmienić. Daj mężczyźnie do zrozumienia, że jest Ci bardzo przykro, że wychodząc za niego, nie planowałaś, iż właśnie tak się to skończy i że nie chciałaś go zranić. Nie obwiniaj go również o rozpad małżeństwa, ale zaznacz, że zdajesz sobie sprawę również ze swojego udziału w tym, że wasza relacja nie przetrwała. Okaż zrozumienie dla jego emocji, jeśli trzeba bądź nawet rozmowa o przyszłości. Spróbuj również spokojnie porozmawiać z mężem o samym rozwodzie. Trzeba będzie dokładnie przedyskutować wszystkie kwestie formalne – podział majątku, mieszkanie, opiekę nad dziećmi. Najlepiej, jeśli uda wam się dojść do porozumienia bez konieczności orzekania o winie. Wtedy nie będziecie musieli opowiadać wszystkich osobistych szczegółów na sali sądowej i macie szansę na zachowanie dobrych stosunków po może mediacje? Jeśli próba porozumienia z mężem się nie powiedzie, być może warto skorzystać z pomocy profesjonalnego mediatora. Można poszukać takiej osoby na własną rękę, ale istnieje też możliwość poproszenia sądu o skierowanie na mediację. W wielu wypadkach pomoc mediatora okazuje się nieoceniona. Często wystarczy nieco poskromić gwałtowne emocje, żeby dojść do wspólnego kompromisu, który będzie dla wszystkich korzystny. Jeżeli macie dzieci, porozumienie jest wręcz niezbędne dla ich jak Wy powiedziałybyście swojemu ślubnemu o chęci rozstania? A może byłyście już w takiej sytuacji? Jak przebiegła ta rozmowa? Wypowiedzcie się w komentarzu!
Witam. właśnie otrzymałam wezwanie na sprawę rozwodową o którą wniósł mąż kilka miesięcy temu. Rozwód nie będzie łatwy bo mąż chce orzeczenia o mojej winie. Jestem w zaawansowanej ciąży. Data rozprawy to miesiąc przed porodem.
Dzień Dobry Pani, Dziękuję Pani za kontakt :) Zachęcałabym Panią, do rozważenia (gdyby była otwartość Pani Męża) podjęcia terapii małżeńskiej, byłoby to (domniemam) optymalnym dla Państwa rozwiązaniem. Jednak, jeśli Mąż (już) podął stanowczą decyzję, nie pozostaje Pani nic innego, jak przyjąć do wiadomości Jego decyzję i ja uszanować. Po namyśle, sadzę, że przydatna byłaby dla Pani zwyczajna, wspierająca rozmowa z Psychologiem - gdyby miała Pani życzenie takiej, zapraszam do kontaktu via Skype. Z przesłaniem dla Pani Tego, Co jest Pani najbardziej teraz potrzebne! @ tel. 502 749 605
Mój problem polega na tym, że wciąż się łudzę, że będziemy jeszcze razem. Na początku mąż był w stosunku do mnie agresywnie nastawiony (werbalnie). Olewał dzieci itp. Nie widywał się z nimi, nie płacił na nie. Krzyczał, że chce rozwodu, że nasz związek dawno się już zakończył.
Mam na imię Ania, mam 29 lat. Jakieś 2 tyg. temu mąż powiedział mi, że już mnie nie kocha, nie potrzebuje. Chce rozwodu. Jesteśmy małżeństwem 10 lat, mamy 9-letniego synka. Ta decyzja spowodowała u mnie wstrząs psychiczny, nie potrafię niczego robić, snuję się po mieszkaniu jak jestem sama. Gdy mąż i syn są w domu, to udaję, że jakoś jest dobrze. Zacznę od tego, że decyzja mojego męża jest uzasadniona takimi argumentami: 1. źle traktuję syna, krzyczę, zdarza mi się go uderzyć, ciągle się czepiam o wszystko, o naukę, o złe zachowanie, a jak jest źle, to syn dzwoni do męża i skarży się na mnie, i wtedy mąż do mnie oddzwania i pyta się, co się stało. 2. moja zaborcza miłość do męża, ciągłe kontrolowanie, sceny zazdrości bez powodu, wmawianie mu, że on kogoś ma. 3. brak akceptacji jego rodziców i jego hobby, którym jest myślistwo. 4. moje ciągłe niezadowolenie, narzekanie na warunki bytowe i finansowe. To wszystko jest prawdą - taka jestem, nie do końca to rozumiałam. A najgorsze, że teraz jest już za późno na cokolwiek. 3 lata temu leczyłam się na nerwicę, brałam Depakine i Andepin, po 1,5 roku przerwałam leczenie, bo chciałam sama kontrolować swoje wybuchy agresji, udawało się to, ale nie zawsze. Nie żyję w prawdzie, bo zataiłam przed mężem zdradę fizyczną, która miała miejsce parę lat temu, kiedy wyjechał za granicę. Bardzo tego żałowałam, ale nie potrafiłam się przyznać. Wyszłam za mąż młodo, byłam w ciąży. Chyba chciałam się jeszcze wyszaleć, dlatego tak postąpiłam, nie pomyślałam. Żałuję tego bardzo, ale to wydarzenie spowodowało, że sama panicznie zaczęłam bać się zdrady z jego strony. Chciałam mieć męża tylko dla siebie. Gdy te wydarzenia miały miejsce (zdrada), byłam w trakcie przeprowadzki z dużego miasta na wieś, do domu moich teściów (nie stać nas było na mieszkanie w mieście), było mi ciężko, zarówno bytowo, jak i finansowo. Niby sobie radziłam, ale to była tylko przykrywka. Niby tylko parę imprez, z bolesnymi skutkami i wyrzutami sumienia, ale nie potrafię o tym zapomnieć. Przez te lata próbowałam jakoś żyć, ale zatraciłam się w tym wszystkim. Najgorsze jest dla mnie teraz, że stracę wszystko przez własną głupotę i nieodpowiedzialność, za późno to zrozumiałam. Gdy teraz rozmawiam z mężem, on mówi mi, że miłość się wypaliła, ale nie czuje do mnie nienawiści. A gdyby znał prawdę, to na pewno mnie znienawidzi. Przestanie szanować jako kobietę, matkę. Boję się utraty dziecka, przez moje dotychczasowe postępowanie. Jeśli w ogóle powinnam pisać coś dobrego o sobie, to że przez te lata dobrze zajmowałam się domem i synem.
Odejście od męża – Rozwód z narcyzem Historia. Pani Magdalena przeżywała kryzys w małżeństwie. Mąż przechodził depresję, o czym nie była świadoma. Nie chciał z nią współżyć, po raz ostatni spali w jednym łóżku rok temu. Kontynuowali związek ze względu na dwoje małoletnich dzieci.
. 475 465 442 387 292 104 113 310
mąż chce rozwodu bo go zdradziłam
